Sonata op. 10
w transkrypcji na dwie altówki
W 1957 roku 24-letni Henryk Mikołaj Górecki skomponował Sonatę op. 10 na dwoje skrzypiec, którą zadedykował poślubionej dwa lata później Jadwidze Rurańskiej. To wczesne dzieło nosi już znamiona późniejszych arcydzieł jednego z najwybitniejszych XX-wiecznych twórców: ostre kontrasty, gwałtowne akcenty (cz. I), żywo pulsujący, rytmicznie prowadzony dialog (cz. III) czy liryczna, niezwykle subtelnie kształtowana (w niewyszukanej rytmice), utrzymana w dynamicznych odcieniach piana fraza (cz. II).
Każdy z tych elementów może być także postrzegany jako zalążek późniejszych kompozycji, stanowiących mocne akcenty w XX-wiecznej literaturze symfonicznej, jak na przykład Scontri (1960) czy niezwykle uduchowiona III Symfonia (1976).
Niniejsza transkrypcja na dwie altówki jest wyłącznie przepisaniem dzieła o kwintę niżej, co w żadnym stopniu nie umniejsza jego koncepcji, lecz przydaje mu nieco głębszego brzmienia. W wydaniu podano również propozycję aplikatury. [Bogusława Hubisz-Sielska]
- Autor opracowania: Bogusława Hubisz-Sielska
- ISMN 979-0-2740-0956-4
- Wersja językowa wydania: eng, pol
- Liczba stron: 24+24
- Oprawa: miękka
- Nr wydania: 1
- Rok wydania: 2013
Inne tytuły autora
Inne tytuły w kategorii - Transkrypcje
