Opuszczasz polską wersję strony.
Na stronie anglojęzycznej nie będziesz mieć możliwości kontynuacji zakupów.
Czy chcesz przejść na wersję anglojęzyczną?
TAK NIE
Florian Dąbrowski urodził się 2 maja 1913 roku w Rosku, zmarł 20 listopada 2002 roku w Poznaniu, polski kompozytor, pedagog i działacz muzyczny. Studiował w Miejskim Konserwatorium Muzycznym w Bydgoszczy (1930-1939) u S.B. Poradowskiego (teoria) i E. Rezlera (fortepian). W 1948 roku uzyskał dyplom z kompozycji w klasie S.B. Poradowskiego w PWSM w Poznaniu. W 1945 zorganizował średnią szkołę muzyczną w Bydgoszczy i do 1951 roku uczył w niej przedmiotów teoretycznych, był współorganizatorem Państwowej Filharmonii w Bydgoszczy.
W latach 1951-1954 był rektorem i wykładowcą PWSM w Sopocie, od 1954 roku wykładał teorię i kompozycję w PWSM w Poznaniu (w latach 1961-1964 był prorektorem, od 1973 – profesorem). Prowadził aktywna działalność związkową (m.in. w latach 1969-1975 był wiceprezesem Zarządu Głównego ZKP). Był współtwórcą i wielokrotnym organizatorem oraz przewodniczącym komisji repertuarowej Festiwalu Polskiej Muzyki Współczesnej „Poznańska Wiosna”, uczestniczył w jury wielu konkursów muzycznych (m.in. konkursu kompozytorskiego im. H. Wieniawskiego w Poznaniu). Był recenzentem i publicystą muzycznych czasopism „Arkona”, „Gazeta Pomorska”, „Ilustrowany Kurier Codzienny”, „Nowy Tor”, „Pomorze”, „Ziemia Pomorska”, „Słowo Powszechne”, „Pro Sinfornica” (zesz.), „Nurt”, „Ruch Muzyczny”, był członkiem kolegium redakcyjnego serii wydawniczej „Res Facta”.
Otrzymał wiele nagród muzycznych, m.in. na konkursie kompozytorskim ZKP w 1947 za „Suitę kujawską” i w 1949 za kantatę „Odejście Fryderyka”, na Festiwalu Teatrów Polski Północnej w 1963 za muzykę do „Nocy Listopadowej” S. Wyspiańskiego. Ponadto w latach 1967, 1975 i w 1980 dostał nagrodę Ministra Kultury i Sztuki I stopnia ( w 1980 roku – za szczególne osiągnięcia w dziedzinie dydaktyczno-wychowawczej), a w 1979 roku – nagrodę ZKP za całokształt twórczości i działalności organizacyjno-muzycznej. Żona Dąbrowskiego, Olga Iliwicka-Dąbrowska (1910-1980), koncertująca pianistka i pedagog, od 1951 roku prowadziła klasę fortepianu w PWSM w Poznaniu (od 1965 kierownik Katedry Fortepianu).
Florian Dąbrowski w 1983 roku przeszedł na emeryturę, ale dalej wykładał w Akademii Muzycznej w Poznaniu. W 1998 roku objął funkcję wiceprezesa Poznańskiego Towarzystwa Muzycznego im. Henryka Wieniawskiego oraz przewodniczącego komitetu wydawniczego „Dzieł Wszystkich Henryka Wieniawskiego”. Za twórczość kompozytorską, działalność organizacyjną i zasługi pedagogiczne Dąbrowski został odznaczony w 1998 roku Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
Jerzy Stankiewicz, Encyklopedia Muzyczna, suplement CD
W latach 1951-1954 był rektorem i wykładowcą PWSM w Sopocie, od 1954 roku wykładał teorię i kompozycję w PWSM w Poznaniu (w latach 1961-1964 był prorektorem, od 1973 – profesorem). Prowadził aktywna działalność związkową (m.in. w latach 1969-1975 był wiceprezesem Zarządu Głównego ZKP). Był współtwórcą i wielokrotnym organizatorem oraz przewodniczącym komisji repertuarowej Festiwalu Polskiej Muzyki Współczesnej „Poznańska Wiosna”, uczestniczył w jury wielu konkursów muzycznych (m.in. konkursu kompozytorskiego im. H. Wieniawskiego w Poznaniu). Był recenzentem i publicystą muzycznych czasopism „Arkona”, „Gazeta Pomorska”, „Ilustrowany Kurier Codzienny”, „Nowy Tor”, „Pomorze”, „Ziemia Pomorska”, „Słowo Powszechne”, „Pro Sinfornica” (zesz.), „Nurt”, „Ruch Muzyczny”, był członkiem kolegium redakcyjnego serii wydawniczej „Res Facta”.
Otrzymał wiele nagród muzycznych, m.in. na konkursie kompozytorskim ZKP w 1947 za „Suitę kujawską” i w 1949 za kantatę „Odejście Fryderyka”, na Festiwalu Teatrów Polski Północnej w 1963 za muzykę do „Nocy Listopadowej” S. Wyspiańskiego. Ponadto w latach 1967, 1975 i w 1980 dostał nagrodę Ministra Kultury i Sztuki I stopnia ( w 1980 roku – za szczególne osiągnięcia w dziedzinie dydaktyczno-wychowawczej), a w 1979 roku – nagrodę ZKP za całokształt twórczości i działalności organizacyjno-muzycznej. Żona Dąbrowskiego, Olga Iliwicka-Dąbrowska (1910-1980), koncertująca pianistka i pedagog, od 1951 roku prowadziła klasę fortepianu w PWSM w Poznaniu (od 1965 kierownik Katedry Fortepianu).
Florian Dąbrowski w 1983 roku przeszedł na emeryturę, ale dalej wykładał w Akademii Muzycznej w Poznaniu. W 1998 roku objął funkcję wiceprezesa Poznańskiego Towarzystwa Muzycznego im. Henryka Wieniawskiego oraz przewodniczącego komitetu wydawniczego „Dzieł Wszystkich Henryka Wieniawskiego”. Za twórczość kompozytorską, działalność organizacyjną i zasługi pedagogiczne Dąbrowski został odznaczony w 1998 roku Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
Jerzy Stankiewicz, Encyklopedia Muzyczna, suplement CD
Copyright © 2013 PWM
x
Zamknij
Administratorem dobrowolnie podanych danych osobowych jest Polskie Wydawnictwo Muzyczne z siedzibą w Krakowie (31-111) przy Al. Krasińskiego 11A. Twoje dane osobowe będą przetwarzane w celu wysyłki Newslettera zawierającego informacje marketingowe administratora danych. Posiada Pani/Pan prawo dostępu do treści oraz poprawiania swoich danych osobowych. Informujemy, iż poza podmiotami uprawnionymi na podstawie przepisów prawa, zebrane dane osobowe nie będą udostępniane.
Zamknij