Opuszczasz polską wersję strony.
Na stronie anglojęzycznej nie będziesz mieć możliwości kontynuacji zakupów.
Czy chcesz przejść na wersję anglojęzyczną?
TAK NIE
Tadeusz Wojciech Maklakiewicz
1922-1996
Maklakiewicz Tadeusz Wojciech, pseudonim Saganek, urodził się 20 X 1922 roku w Mszczonowie, zmarł 21 III 1996 roku w Warszawie, polski kompozytor, pedagog, działacz muzyczny i prawnik, brat Franciszka i Jana Adama Maklakiewiczów. W latach 1945–49 studiował prawo na UJ, 1954–58 kompozycję w PWSM w Warszawie (w klasie T. Szeligowskiego). Od 1945 do 1947 pracował w PWM w Krakowie, od 1950 do 1954 w biurze koncertowym ARTOS, w latach 1959–62 w Centralnej Poradni Amatorskiego Ruchu Artystycznego, a w 1963 w Polskim Radio w Warszawie.
Z warszawską uczelnią muzyczną był związany ponad 40 lat: od 1950 do 1954 jako dyrektor administracyjny, od 1963 do 1993 pedagog Wydziału Wychowania Muzycznego. Specjalizował się w przedmiotach teoretycznych (harmonia, kontrapunkt, propedeutyka kompozycji). W PWSM (obecnie Akademia Muzyczna) sprawował funkcje kierownicze: był w latach 1968–1969 dziekanem, w latach 1973–1978 i 1991–1993 kierownikiem Katedry Wychowania Muzycznego, w latach 1969–1972 prorektorem, a od 1975 do 1978 rektorem. W latach 1968–1971 i 1993–1996 był prezesem, a 1971–1984 wiceprezesem ZAiKS-u. Od 1985 przewodniczący Zarządu Agencji Autorskiej; 1975–1978 przewodniczący sekcji muzycznej w Radzie Wyższego Szkolnictwa Artystycznego.
W latach 1982–1983 był sekretarzem generalnym zarządu Polskiego Związku Chórów i Orkiestr, członkiem prezydium Association Européenne des Conservatoires, wiceprzewodniczącym zarządu sekcji polskiej Société Européenne de Culture.
Przez 15 lat przewodniczył jury Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu, był jurorem Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie i Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze.
Odznaczenia: 1977 — Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski; 1986 — Medal Edukacji Narodowej. Nagrody: 1972, 1977, 1990 — I stopnia Ministerstwa Kultury i Sztuki; 1970 — III stopnia Ministerstwa Obrony Narodowej; 1959 — nagroda na konkursie Organisation Internationale de Radiodiffusion et Télévision.
Od czasu debiutu kompozytorskiego na Festiwalu Muzyki Polskiej (1951) Maklakiewicz napisał ponad 150 kompozycji różnych form i gatunków, w tym ponad 50 nagranych i wykonanych na koncertach. Jest ceniony także za opracowanie melodii ludowych i piosenek dziecięcych z repertuaru szkolnego. Jego wczesne utwory z lat 50. były inspirowane folklorem (Suita kurpiowska), do którego Maklakiewicz sięgał także później (Msza góralska). Pozostawił po sobie wiele pieśni patriotycznych, żołnierskich, a także utworów z zakresu muzyki rozrywkowej i teatralnej. Twórczości kompozytorskiej towarzyszyła działalność na rzecz upowszechniania kultury muzycznej. Ze społecznym ruchem muzycznym Maklakiewicz zetknął się w czasie wojny w rodzinnym Mszczonowie (chór kościelny), potem działał w instytucjach upowszechnieniowych, wychowaniem muzycznym zajmował się w PWSM; tym problemom poświęcił liczne artykuły. Wiedzę prawniczą wykorzystywał w działalności w ZAiKS-ie i Agencji Autorskiej.
Mieczysława Demska, Encyklopedia muzyczna PWM, M
Z warszawską uczelnią muzyczną był związany ponad 40 lat: od 1950 do 1954 jako dyrektor administracyjny, od 1963 do 1993 pedagog Wydziału Wychowania Muzycznego. Specjalizował się w przedmiotach teoretycznych (harmonia, kontrapunkt, propedeutyka kompozycji). W PWSM (obecnie Akademia Muzyczna) sprawował funkcje kierownicze: był w latach 1968–1969 dziekanem, w latach 1973–1978 i 1991–1993 kierownikiem Katedry Wychowania Muzycznego, w latach 1969–1972 prorektorem, a od 1975 do 1978 rektorem. W latach 1968–1971 i 1993–1996 był prezesem, a 1971–1984 wiceprezesem ZAiKS-u. Od 1985 przewodniczący Zarządu Agencji Autorskiej; 1975–1978 przewodniczący sekcji muzycznej w Radzie Wyższego Szkolnictwa Artystycznego.
W latach 1982–1983 był sekretarzem generalnym zarządu Polskiego Związku Chórów i Orkiestr, członkiem prezydium Association Européenne des Conservatoires, wiceprzewodniczącym zarządu sekcji polskiej Société Européenne de Culture.
Przez 15 lat przewodniczył jury Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu, był jurorem Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie i Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze.
Odznaczenia: 1977 — Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski; 1986 — Medal Edukacji Narodowej. Nagrody: 1972, 1977, 1990 — I stopnia Ministerstwa Kultury i Sztuki; 1970 — III stopnia Ministerstwa Obrony Narodowej; 1959 — nagroda na konkursie Organisation Internationale de Radiodiffusion et Télévision.
Od czasu debiutu kompozytorskiego na Festiwalu Muzyki Polskiej (1951) Maklakiewicz napisał ponad 150 kompozycji różnych form i gatunków, w tym ponad 50 nagranych i wykonanych na koncertach. Jest ceniony także za opracowanie melodii ludowych i piosenek dziecięcych z repertuaru szkolnego. Jego wczesne utwory z lat 50. były inspirowane folklorem (Suita kurpiowska), do którego Maklakiewicz sięgał także później (Msza góralska). Pozostawił po sobie wiele pieśni patriotycznych, żołnierskich, a także utworów z zakresu muzyki rozrywkowej i teatralnej. Twórczości kompozytorskiej towarzyszyła działalność na rzecz upowszechniania kultury muzycznej. Ze społecznym ruchem muzycznym Maklakiewicz zetknął się w czasie wojny w rodzinnym Mszczonowie (chór kościelny), potem działał w instytucjach upowszechnieniowych, wychowaniem muzycznym zajmował się w PWSM; tym problemom poświęcił liczne artykuły. Wiedzę prawniczą wykorzystywał w działalności w ZAiKS-ie i Agencji Autorskiej.
Mieczysława Demska, Encyklopedia muzyczna PWM, M
Copyright © 2013 PWM
x
Administratorem dobrowolnie podanych danych osobowych jest Polskie Wydawnictwo Muzyczne z siedzibą w Krakowie (31-111) przy Al. Krasińskiego 11A. Twoje dane osobowe będą przetwarzane w celu wysyłki Newslettera zawierającego informacje marketingowe administratora danych. Posiada Pani/Pan prawo dostępu do treści oraz poprawiania swoich danych osobowych. Informujemy, iż poza podmiotami uprawnionymi na podstawie przepisów prawa, zebrane dane osobowe nie będą udostępniane.
Zamknij