Kompozytorzy

Ludomir Michał Rogowski

1881-1954

Ludomir Michał Rogowski, urodzony 3 X 1881 w Lublinie, zmarł 13 III 1954 w Dubrowniku, polski kompozytor i dyrygent. Zainteresowania muzyczne rozwinął m.in. pod wpływem rodziców, muzyków amatorów — matki Karoliny (pianistki) oraz ojca Dominika (skrzypka). Mając zaledwie 7 lat próbował pisać pierwsze utwory. Do 1906 studiował w Instytucie Muzycznym w Warszawie pod kierunkiem Z. Noskowskiego (kompozycja) oraz R. Statkowskiego i E. Młynarskiego (dyrygentura).

W latach1906–1907 kontynuował naukę w Lipsku pod kierunkiem A. Nikischa (dyrygentura) i H. Riemanna (harmonia i kontrapunkt). Znajomość muzyki pogłębiał też w Monachium (1907–08), Rzymie (1908–09) i na kursie wokalnym u J. Reszkego w Paryżu (1911). W swoich zainteresowaniach nie ograniczał się tylko do muzyki, gdyż równocześnie zgłębiał takie dziedziny, jak: biologia, psychologia doświadczalna, filozofia hinduska, okultystyka oraz plastyka.

Od 1909 uczył w szkole muzycznej dla organistów oraz dyrygował orkiestrą symfoniczną w Wilnie. 1912 został dyrektorem orkiestry i kierownikiem muzycznym w Teatrze Nowoczesnym w Warszawie. 1914–19 przebywał we Francji (Paryż, Villefranche), następnie w Belgii (Bruksela) prowadząc głównie działalność koncertową i komponując. 1919 napisał swój manifest artystyczny pt. Muzyka przyszłości. Od 1921 mieszkał w Warszawie, gdzie dyrygował, komponował, pisał dzieła literackie, przekładał oraz tworzył ilustracje muzyczne do sztuk wystawianych m.in. w Teatrze Polskim, Małym i Rozmaitości. 1926 przeniósł się na stałe do Dubrownika. Mimo oddalenia nadal interesował się życiem muzycznym w Polsce (świadczą o tym m.in. artykuły "O polskość naszej kultury muzycznej" i "Pro domo sua") oraz przyjeżdżał do kraju na koncerty w 1935 i 1938 (Łódź, Warszawa). 1938 został laureatem państwowej nagrody za całokształt twórczości muzycznej. Po 1939 Rogowski zaopiekowały się władze Dubrownika, przyznając mu rentę oraz pomieszczenie w byłym klasztorze św. Jakuba.