Kompozytorzy

Maciej Kamieński

1734-1821

Maciej Kamieński (Kamięski, Kamenický, Kamenský), urodzony 13 października 1734 roku na Słowacji, zmarł 25 stycznia 1821 roku w Warszawie, polski kompozytor słowackiego pochodzenia. Forma oboczna nazwiska Kamięski figurowała na rękopisie z 1778, który spłonął w 1944, zaś formy Kamenický i Kamenský podaje „Československý hudebni slovnik” (t.1, wyd. 1963). Miejsce urodzenia nieznane, wymieniane w pracach polskich i obcych Sopron (niem. Ödenburg), które podawał sam Kamieński oraz Magyar Ovar nie znalazły potwierdzenia w zachodnich księgach metrykalnych. Młode lata spędził Kamieński w Sopronie w domu hrabiego Henckla von Donnersmarck, a po jego śmierci w 1760 roku przeniósł się wraz z domem wdowy do Wiednia. Wykształcenie muzyczne zdobył w Sopronie, dopełnił je w Wiedniu; w październiku 1762 roku słyszał w Schönbrunnie grę małego Mozarta. W Warszawie K. osiadł nie wcześniej niż na przełomie 1762/1763, pierwszą znaną z tego okresu datą jest 1773, kiedy to ukazało się w Warszawie zawierające kilka utworów Kamieńskiego wydanie „Mélanges de Muisque pour le clavecin” J. Engla (zaginione podczas II wojny światowej). Kamieński w krótkim czasie zyskał w Warszawie uznanie jako nauczyciel gry na fortepianie i śpiewu solowego. W 1803 roku został właścicielem posesji przy ulicy Świętojerskiej, gdzie prowadził zajazd i mieszkał do śmierci. W 1805 roku dzierżawił przy ul. Nalewki tzw. dworek Dulfowski, którym organizował publiczne wieczory muzyczne. W latach 1811-1812 był członkiem loży wolnomularskiej „Świątynia Izys”, po 1815 roku został „Dyrektorem Harmonii Wielkiego Wschodu Narodowego Polskiego”. Kamieński był dwukrotnie żonaty, z pierwszą żoną miał syna Karola, uzdolnionego malarza, za drugim razem poślubił wdowę Annę Gelinek. Pochowany został na Powązkach.