Autorzy

Tadeusz Wroński

1915-2000

TADEUSZ WROŃSKI (1915-2000)
Urodził się 1.04.1915 roku w Warszawie, gdzie w wieku lat siedmiu rozpoczął naukę gry na skrzypcach. Od 15 roku życia był uczniem profesora Józefa Jarzębskiego. W 1939 roku ukończył z odznaczeniem Konserwatorium Warszawskie. Wybuch II wojny światowej przerwał obiecująco zapowiadającą się karierę. W 1945 roku wznowił działalność zawodową, będąc współzałożycielem i pierwszym koncertmistrzem Filharmonii Bałtyckiej w Sopocie. Tam też rozpoczął karierę dydaktyczną. W 1947 roku wyjechał na dwuletnie stypendium do Belgii, gdzie studiował w Królewskim Konserwatorium Muzycznym w Brukseli pod kierunkiem profesora André Gertlera. Studia ukończył z wyróżnieniem Premiere Prix. W 1949 roku został zastępcą profesora w ówczesnym Konserwatorium Warszawskim. Jednocześnie rozszerzał działalność artystyczną, intensywnie koncertując w Europie i w Azji. Jako solista występował z polskimi i zagranicznymi orkiestrami, w duecie z Władysławem Szpilmanem, a następnie także w założonym przez siebie kwartecie smyczkowym i wreszcie w Kwintecie Warszawskim. Żywo zainteresowany problemami środowiska muzycznego w Polsce, był jednym z założycieli Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków i Stowarzyszenia Polskich Artystów Lutników.
W 1965 roku, jako profesor nadzwyczajny Akademii Muzycznej w Warszawie, wyjechał do USA, gdzie uczył w renomowanej uczelni muzycznej Indiana University School of Music w Bloomington w stanie Indiana. Od tamtej pory aż do roku 1986 dzielił swój czas pomiędzy Warszawę i Bloomington. W latach 1973-75 był rektorem Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. W ciągu swej ponad 40-letniej kariery pedagogicznej w jego klasie studiowało około 400 studentów. Wielu z nich osiągnęło znaczące sukcesy artystyczne i pedagogiczne. Na przestrzeni wielu lat Tadeusz Wroński był recenzentem dyplomów, doktoratów i przewodów oraz członkiem Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej Polskiej Rady Kultury i Rady Szkolnictwa Wyższego przy Ministerstwie Kultury i Sztuki.
Za swe osiągnięcia artystyczne Tadeusz Wroński został wyróżniony licznymi odznaczeniami państwowymi, m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Nagrodą 1-go Stopnia Ministra Kultury i Sztuki, dyplomem Zasłużony dla Kultury Polskiej, a także orderem irańskim nadanym przez szacha Iranu w 1967 roku. Był też między innymi członkiem honorowym Stowarzyszenia Japońskich Pedagogów Muzycznych.
Dokonał licznych nagrań płytowych, radiowych i telewizyjnych w Polsce i poza jej granicami.
Kolejnym polem jego działalności była praca wydawnicza. Był cenionym autorem licznych wydawnictw skrzypcowych oraz prac z zakresu pedagogiki muzycznej.
Tadeusz Wroński inicjował i współorganizował wiele kursów i letnich warsztatów dla instrumentalistów. Prowadził kursy mistrzowskie i uczestniczył w pracach jury licznych konkursów skrzypcowych i lutniczych. Był jednym z organizatorów konkursów im. H. Wieniawskiego w Poznaniu. W styczniu 1990 zorganizował własny konkurs pod nazwą „Konkurs Tadeusza Wrońskiego na skrzypce solo”. Konkurs ten przyciągnął blisko 30 młodych skrzypków z całej Polski i stał się początkiem nowego rozdziału w życiu zawodowym Tadeusza Wrońskiego. Sukces pierwszego zaowocował bowiem kolejnymi – w latach 1992 i 1995 – ogólnopolskimi, a od 1997 – międzynarodowymi jego edycjami. Do dziś Międzynarodowy Konkurs im. Tadeusza Wrońskiego na Skrzypce Solo jest jedyną tego typu imprezą na świecie.
Tadeusz Wroński zmarł 15.01. 2000 roku w Warszawie.