Kompozytorzy

Zbigniew Wiszniewski

1922-1999

Zbigniew Wiszniewski, urodzony 30 VII 1922 we Lwowie, zmarł 11 X 1999 w Warszawie, polski kompozytor. Jako żołnierz AK brał udział w powstaniu warszawskim, w latach 1944–1945 przebywał w niewoli niemieckiej. Studiował teorię muzyki i kompozycję u K. Sikorskiego: w latach 1948–1952 w PWSM w Łodzi, w latach 1952–1956 w PWSM w Warszawie oraz grę na altówce u M. Szaleskiego: w PWSM w Łodzi (1950–1952) i PWSM w Warszawie (1952–54). Ponadto od 1947 roku do 1952 studiował filologię i archeologię na uniwersytecie w Łodzi. W latach 1954–55 pracował w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej im. K. Kurpińskiego w Warszawie, od 1955 do 1957 roku jako altowiolista grał w tamtejszej orkiestrze Polskiego Zespołu Tańca. W latach 1957–1962 współpracował ze Studiem Eksperymentalnym Polskiego Radia, od 1957 do 1966 i od 1968 do 1985 był redaktorem muzycznym w Teatrze Polskiego Radia w Warszawie. W latach 1966–1968 lektor w wydawnictwie B. Schott’s Söhne w Moguncji, a także redaktor działu polskiego w wydaniu tomów uzupełniających Riemann Musik-Lexikon. W latach 1978–1988 i 1993–1994 wykładał w PWSM (od 1979 jako Akademia Muzyczna, obecnie Uniwersytet Muzyczny) w Warszawie. Od 1984 do 1985 redaktor „Poradnika Muzycznego”, a w 1985 redaktor naczelny. Współzałożyciel Stowarzyszenia Polskich Artystów Lutników, członek władz ZAiKS-u. Był laureatem: w 1959 roku Prix Italia za operę radiową Nefru, w 1969 roku I nagrody na konkursie Première Semaine Chrétienne Internationale de TV w Monako za oratorium telewizyjne Genesis, w 1972 roku nagrody „Złoty Mikrofon” za wybitne osiągnięcia twórcze na antenie Polskiego Radia oraz nagrody Prezesa Rady Ministrów za twórczość muzyczną dla dzieci.

Publikacje dostępne w sprzedaży