Kompozytorzy

Antoni Milwid

1755-1837

Antoni Milwid ( inne wersje nazwiska: Mielwid, Melwid) to polski kompozytor działający w 2. połowie XVIII w. Był członkiem i prawdopodobnie kapelmistrzem kapeli kościelnej przy klasztorze Kanoników Regularnych Laterańskich w Czerwińsku n. Wisłą.

Brak wielu danych o życiu Milwida. Możliwe, że był nauczycielem Józefa Kazimierza Piotrowskiego (1817–1873), organisty i kompozytora działającego w kościele ss. Wizytek w Warszawie. Zdaniem T. Maciejewskiego Milwid jest tożsamy z Antonim Milewiczem (ur. ok. 1755 Stawianki k. Wiłkomierza na Litwie, zmarłego 24 XII 1837 Czerwińsk n. Wisłą), organistą działającym od 29 IX 1779 w kapeli kościelnej przy klasztorze w Czerwińsku.

W zbiorach biblioteki w Czerwińsku (obecnie księży salezjanów) zachowało się 11 utworów religijnych sygnowanych nazwiskiem Milwida oraz 10 pisanych jego ręką. Utwory te często są mu przypisywane, głównie ze względu na zastosowanie charakterystycznej dla Milwida obsady. W większości zachowały się one niekompletnie, często bez stron tytułowych.

Milwid jest twórcą dwóch symfonii: C-dur (zachowana tylko część I) oraz b-moll (zaginiona), znanej jedynie z opisu A. Polińskiego, który podał także jej tytuł Bieda ruska. Składała się ona z 4 części (Allegro, Dumka, Menuet, Finał); była wykonana we Lwowie 26 X 1910 w 100. rocznicę urodzin F. Chopina. Allegro sonatowe z Symfonii C-dur charakteryzuje śpiewny, liryczny temat. Czteroczęściowa budowa symfonii, rozwinięta faktura instrumentalna, zwłaszcza skrzypcowa, a także sposób budowania tematów i kształtowania formy sonatowej pozwalają na umiejscowienie twórczości symfonicznej Milwida wśród takich twórców, jak K. Pietrowski, F. Ścigalski, J. Wański i W. Dankowski, którzy na przełomie XVIII i XIX w. tworzyli symfonie zawierające wiele elementów stylu klasycznego.

Irena Stachel, Encyklopedia muzyczna, M