Dwa mazurki salonowe op. 12
na skrzypce i fortepian
Mazurek jako stylizowany utwór samoistny był gatunkiem bardzo popularnym w muzyce polskiej XIX wieku, zwłaszcza poczynając od lat trzydziestych. Uprawiali go niemal wszyscy polscy kompozytorzy. Mazurki przeznaczone były najczęściej na fortepian lub – rzadziej – na skrzypce z fortepianem.
Wieniawski skomponował dziewięć mazurków, z czego siedem zostało wydanych przez kompozytora (opp. 3,12, 19 oraz 2 mazurki nieopusowane), a dwa niewydane zaginęły. Wszystkie mazurki należą do utworów wczesnych, pochodzą bowiem z pierwszej połowy lat 50. XIX w.; jedynie najpóźniejsze mazurki, op. 19, datowane są na rok 1860. Później kompozytor już nie sięga do tego gatunku. Mazurki op. 12, pierwszy La Champêtre (Sielanka), drugi Chanson polonaise, zostały skomponowane w 1853 roku 1, czyli przez zaledwie 18-letniego kompozytora.
- Autor opracowania: Irena Dubiska
- Autor opracowania graficznego: Marcin Hernas
- Seria: Miniatury Skrzypcowe
- ISMN 979-0-2740-3502-0
- Wersja językowa wydania: eng, pol
- Liczba stron: 14 (10+4)
- Oprawa: miękka
- Nr wydania: 5
- Rok wydania: 2021
- Postaci: głos solowy (instrument) z akompaniamentem
- Format: N4 stojący (235x305 mm)
Inne tytuły w serii
Inne tytuły autora
Inne tytuły w kategorii - Kameralne
Inne tytuły w kategorii - Skrzypce i fortepian
