2015-01-27

23 stycznia 2015 w Sali Koncertowej Filharmonii Wrocławskiej zabrzmiała II Symfonia Pawła Mykietyna. Orkiestrą Symfoniczną Narodowego Forum Muzyki dyrygował Benjamin Shwartz.

Wybitny polski krytyk muzyczny Andrzej Chłopecki na łamach „Gazety Wyborczej” (nr 156/2008) napisał: II Symfonia Pawła Mykietyna udowadnia, że w muzyce polskiej po III (1983) i IV (1992) Symfonii Witolda Lutosławskiego komponowanie symfonii, owego gatunku muzycznego stwarzającego świat, jest wciąż możliwe. Bez postmodernistycznych grymasów, bez niewiary w wielkie narracje, choć ze śladem postmodernistycznego myślenia i z przyzwoleniem na istnienie narracji szczegółowych. Ta Symfonia jest wielka w swym - w sferze estetyki - geście symbiozy tego, co modernistyczne, i tego, co postmodernistyczne. Przenosi ponad granicami - okazuje się, że sztucznych - podziałów.” I dodał: „Ta Symfonia buduje świat. Mój świat. Twój świat. Świat naszej muzyki polskiej. Też europejskiej. Nie jest wybrykiem naszej postmodernistycznej kultury, nie jest efemerydą, która utonie w zapomnieniu dziejów. Ona w naszej (nie tylko polskiej) kulturze pozostanie. Na wieki wieków. I tak jej - na wszelki wypadek, gdybyś koniecznie musiał - pomóż Bóg. Amen.

Na wrocławskim koncercie publiczność usłyszała jeszcze II Symfonię D-dur op. 36 Ludwiga van Beethovena, Koncert na mandolinę Avnera Dormana z solistą Avi Avitalem oraz Koncert kontrabasowy fis-moll op. 3 Sergieja Kusewickiego, w którym partię solową realizował Janusz Musiał.