2020-09-24

Z radością informujemy, że związany z Polskim Wydawnictwem Muzycznym kompozytor Paweł Mykietyn został wyróżniony przez Kapitułę Muzyczną Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida za II koncert na wiolonczelę i orkiestrę symfoniczną. Gratulujemy!
 

O tym, kto w 2020 roku zostanie laureatem Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida w kategorii „Muzyka operowa, sakralna i awangardowa” zdecydowała Kapituła Muzyczna w składzie: Izabela Kłosińska, Małgorzata Komorowska (przewodnicząca), Stanisław Leszczyński, Grzegorz Michalski, Janusz Przybylski i Dorota Stalińska. Kompozytor otrzyma okolicznościową statuetkę, dyplom oraz 25 tysięcy złotych.

II Koncert na wiolonczelę i orkiestrę symfoniczną był prawykonany 29 marca 2019 r. w Warszawie w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego. Utwór wykonała jedna z najlepszych polskich orkiestr Sinfonia Varsovia prowadzona przez Bassema Akiki, a partię solo zagrał rozchwytywany wiolonczelista Marcin Zdunik, któremu utwór został dedykowany.

Koncert został entuzjastycznie przyjęty przez publiczność i krytykę. Na swoim blogu Jan Hartman (Polityka) tak skomentował kompozycję Mykietyna: „Ten utwór na pewno wejdzie do historii muzyki polskiej, zadając kłam pogłoskom o ezoteryczności muzyki współczesnej. (…) Nowe dzieło Pawła Mykietyna jest doskonale (nowo) współczesne, w gruncie rzeczy formalne, a jednocześnie pełne czułości dla utraconego czasu. Mimo pozornego chłodu koncert wiolonczelowy Mykietyna porusza w nas głębokie, intymne struny. Jest to muzyka wzruszająca, niemalże naruszająca naszą prywatność”.

Nagrodzony utwór Pawła Mykietyna ma predyspozycje do bycia nie tylko kompozycją autonomiczną. Został wykorzystany w filmie Małgorzaty Szumowskiej The Other Lamb (2019). Stał się także podstawą filmu zrealizowanego przez Akademię Teatralną im. A. Zelwerowicza w Warszawie, którego scenarzystą i reżyserem jest Maciej Stuhr. Produkcja miała premierę 24 października 2019 r. w Toruniu podczas 17. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Tofifest. Film, zatytułowany tak samo, jak utwór, stanowi przykład nowoczesnego i niekonwencjonalnego kina niemego. Jest zainspirowany prawdziwą historią opisaną w reportażu Małgorzaty Smolak Mówię do was przez CyberOko: Chcę żyć. W produkcji podstawą jest muzyka niezagłuszana przez żaden inny dźwięk, będąca jego osobnym bohaterem.