Aktualności
Edward Pałłasz i Zygmunt Konieczny odznaczeni Krzyżem Komandorskim
2012-11-11
Dziś, w Narodowe Święto Niepodległości, Edward Pałłasz otrzymał z rąk Prezydenta Rzeczyspospolitej Polskiej Bronisława Komorowskiego Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, a Zygmunt Konieczny - Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski. Uroczystość wręczenia odznaczeń państwowych odbyła się dziś rano w Pałacu Prezydenckim.Edward Pałłasz urodził się 30 sierpnia 1936 r. w Starogardzie Gdańskimr. W 1964 r. ukończył muzykologię na UW. Wcześniej odbył studia na Wydziale Mechaniczno-Technologicznym Politechniki Gdańskiej i Warszawskiej. W kompozycji autodydakta. W latach 1954–62 pracował w teatrach studenckich Gdańska (Bim-Bom) i Warszawy (STS); z tego okresu pochodzą pierwsze, teatralne kompozycje muzyczne. W latach 1964–66 był kierownikiem muzycznym teatru Komedia w Warszawie. W latach 1969–75 wykładał w PWST w Warszawie. W latach 1984–88 był wiceprezesem, a od 1988 do 1993 r. prezesem Stowarzyszenia Autorów ZAiKS. Od 1997 r. ponownie pełni funkcję wiceprezesa.
W latach 1981–96 był członkiem Komisji Repertuarowej Miedzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej “Warszawska Jesień”, w latach 1979–97 członkiem Zarządu Głównego ZKP (1979–81 skarbnik, 1981–83 wiceprezes). Był współzałożycielem Komitetu Porozumiewawczego Stowarzyszeń Twórczych i Towarzystw Naukowych (1980) oraz członkiem Rady Kultury przy Prezydencie RP L. Wałęsie. W latach 1995–98 pełnił funkcję dyrektora naczelnego Programu II PR. Od 1999 r. jest zastępcą dyrektora naczelnego i artystycznego Warszawskiej Opery Kameralnej. Otrzymał Prix de musique folklorique Radia Bratysława (1973) za Łado, Łado oraz sześciokrotnie I nagrodę: w 1974 r. na Konkursie Polskiego Radia za Pod borem czarna chmara, w 1976 r. na konkursie im. G. Fitelberga w Katowicach za Symfonię “1976”, w 1988 r. na konkursie im. K. Szymanowskiego za Trzy pieśni kaszubskie, w 1984 r. na konkursie im. Guido d’Arezzo w Arezzo za De Beata Virgine Maria Claromontana, w 1990 r. na konkursie w Trydencie za Brandelli di cielo, w 1991 r. na konkursie im. J. Maklakiewicza za Dziewczynę o płowych włosach, ponadto w 1979 r. nagrodę Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci, w 1986 r. nagrodę Prezesa PRiTV za twórczość kompozytorską dla radia, w 1989 r. nagrodę MKiS I st. Za swoje kompozycje wielokrotnie nagradzany w kraju i za granicą. W 2005 został wyróżniony przez Zespół Artystyczny Teatru Polskiego Radia nagrodą Honorowy Wielki Splendor.
Zygmunt Konieczny (na zdjęciu) urodził się 3 stycznia 1937 roku w Krakowie. Tu odebrał wykształcenie muzyczne, tu mieszka i pracuje. Debiutował w końcu lat pięćdziesiątych w kabarecie „Piwnica pod Baranami” i pozostaje z nim związany do tej pory. Skomponował wiele piosenek dla wykonawców Piwnicy, a zwłaszcza dla Ewy Demarczyk. Jest również kompozytorem muzyki teatralnej, współpracuje z wieloma teatrami, dla których napisał szereg kompozycji, zwłaszcza do sztuk Stanisława Wyspiańskiego: między innymi do „Wyzwolenia” i „Nocy Listopadowej” w Teatrze Starym w Krakowie. Jest również znanym twórcą muzyki filmowej. Napisał muzykę do wielu filmów, takich jak „Dolina Issy”, „Jańcio Wodnik”, „Historia kina w Popielawach” oraz „Prymas”. Jego kompozycje zostały wielokrotnie uhonorowane. Jest laureatem nagród na festiwalach w Opolu i Sopocie, Nagrody Miasta Krakowa, Złotych Lwów Gdańskich, Polskiej Nagrody Filmowej za muzykę do filmu Jana Jakuba Kolskiego oraz wielu innych. Z obfitej i różnorodnej twórczości Zygmunta Koniecznego, obejmującej muzykę teatralną, filmową oraz piosenkę literacką, lub jak kto woli, poetycką, najbliższa naturze kompozytora wydaje się być ta ostatnia. W powojennej historii polskiej piosenki kabaretowej Zygmunt Konieczny był jednym z pierwszych kompozytorów, który próbował przełamać istniejące w piosence literackiej konwencje, a tym samym nadać jej charakter artystyczny. Poprzez muzykę kompozytor stara się jak najdoskonalej wydobyć wszystkie niuanse tekstu: tak więc muzyka w jego utworach jest rodzajem interpretacji tekstu literackiego. Jego muzyka posiada charakterystyczny, łatwo rozpoznawalny styl, którego oryginalność tkwi w sposobie doboru i syntezie różnych elementów muzycznych, które ostateczną jakość uzyskują poprzez ekspresję wykonawcy, bądź w kontekście całości formy teatralnej lub filmowej.
Najczęściej czytane:
Dziś, 2 grudnia, rozpoczyna się osiemnasta odsłona jednego z najbardziej prestiżowych europejskich konkursów dyrygenckich: Donatella Flick – London Symphony Orchestra Conducting Competition. W bogatym przekroju repertuarowym jako utwór obowiązkowy znalazł się także Koncert na orkiestrę smyczkową Grażyny Bacewicz.
3 miasta, blisko 40 wydarzeń, koncertów, spotkań i warsztatów edukacyjnych, ponad 800 wykonawców, dzieła 38 kompozytorów związanych z PWM, 1 statuetka „Koryfeusz Muzyki Polskiej” oraz tysiące melomanów w salach koncertowych, miejskiej sonosferze i na radiowej antenie. Polskie Wydawnictwo Muzyczne uczciło 80-lecie swojej działalności wyjątkowym cyklem „Muzyczne spotkania”. Całoroczne obchody jubileuszu Oficyny zwieńczył uroczysty koncert w Filharmonii Krakowskiej z udziałem Laureatki IV Nagrody XIX Konkursu Chopinowskiego Tianyao Lyu.
Refleksje i mistyka nad różnymi obszarami życia to wątki towarzyszące utworom, których prawykonania odbędą się w grudniu. Nowych dzieł kompozytorów współpracujących z Polskim Wydawnictwem Muzycznym będzie można posłuchać w Katowicach oraz Bydgoszczy.
Już 7 grudnia w Studiu S1 w Warszawie specjalnym koncertem swoje osiemdziesiąte urodziny będzie obchodził „Ruch Muzyczny” – najstarsze czasopismo o muzyce klasycznej w Polsce. W programie znajdą się m.in. kompozycje dawnych, legendarnych redaktorów naczelnych – Stefana Kisielewskiego i Zygmunta Mycielskiego
Dziedzictwo muzyczne w nowym formacie — prezentacja portalu Polska Biblioteka Muzyczna podczas XVI Ogólnopolskiej Konferencji Bibliotekarzy Muzycznych pod hasłem "Muzykalia w zmieniającym się otoczeniu bibliotecznym – integracja, współpraca, harmonia".
Z okazji jubileuszu 80-lecia Polskiego Wydawnictwa Muzycznego, zasłużeni pracownicy Oficyny oraz związani z nią autorzy i przedstawiciele polskiego środowiska muzycznego zostali uhonorowani odznaczeniami państwowymi. Samo wydawnictwo otrzymało też Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
I Koncert fortepianowy e-moll op. 11 w rzeczywistości powstał kilka miesięcy po II Koncercie f-moll op. 21; „zamieniona” opusowa numeracja wynika z dat wydań obu utworów. Dziś pochylimy się nad późniejszym z tych dwóch z dzieł, dojrzalszym i kreślonym pewniejszą ręką. W kolejnej odsłonie cyklu „Historia pewnego utworu” przyjrzymy się koncertowym programom, sztambuchowym wyznaniom i pożegnaniu z Ojczyzną.
Choć o życiu i twórczości Fryderyka Chopina napisano już niemal wszystko, jego dwie podróże do Brytanii wciąż pozostają mało znanym epizodem biografii. Książka Petera Willisa „Chopin w Brytanii” rzuca nowe światło na ten fragment życia kompozytora, wypełniając lukę w dotychczasowych badaniach. Teraz nakładem Polskiego Wydawnictwa Muzycznego ukazuje się po raz pierwszy w polskim tłumaczeniu.
Problemy z librettem, kolejne niezrealizowane premiery, konflikt z Londynem i wreszcie zaginięcie partytury – Philaenis, pierwsza opera Romana Statkowskiego, zdawała się nie mieć szczęścia… W kolejnej odsłonie cyklu „Historia pewnego utworu” przyjrzymy się zrządzeniom losu, Pyrrusowym zwycięstwom i długiej drodze na Parnas.
12 listopada 2025 roku przypada setna rocznica śmierci Romana Statkowskiego – polskiego kompozytora nurtu późnoromantycznego i pedagoga, ucznia m.in. Władysława Żeleńskiego, Nikołaja Sołowiowa i Antona Rubinsteina, a (wedle niektórych źródeł) także Nikołaja Rimskiego-Korsakowa. Ciekawy wybór twórczości fortepianowej tego kompozytora, nową instrumentację jego opery Philaenis oraz album z jazzowymi impresjami inspirowanymi operą Maria można znaleźć w katalogu Polskiego Wydawnictwa Muzycznego.
