Aktualności
„Francesco” Zygmunta Krauzego – prawykonanie
2018-10-15
Jest w gdańskim kościele pw. Św. Trójcy instrument niezwykły. Jedyny tego typu instrument w Polsce i w Europie, który pozostaje ewenementem konstrukcyjnym, architektonicznym i muzycznym. Mówimy o organach, których powstanie datuje się na początek XVII wieku. Konstrukcja instrumentu, składającego się z kilku prospektów, nie ma sobie podobnych na całym świecie. Ponadto organy są umiejscowione po stronie prezbiterium – to jedyne tego typu rozwiązanie konstrukcyjne na świecie!
Właśnie zakończył się kilkuletni, gruntowny remont tych organów. W wyniku remontu i rekonstrukcji powstał instrument o kształcie i możliwościach niespotykanych, a wręcz niemożliwych do uzyskania w innych miejscach w Polsce. Teraz czas na odpowiadającą randze organów inaugurację.
W nowej odsłonie organy zostaną zaprezentowane w utworze Zygmunta Krauzego „Francesco”.
To utwór, który wydaje się równie niezwykły, co instrument, na który został napisany. Utwór, w którym nowe przenika się z dawnym. Kantata z tekstami zaczerpniętymi ze św. Franciszka oraz Dantego Alighieri, przeznaczona na chór i zespół instrumentów barokowych (!). I – oczywiście – na organy: poszczególne części utworu przedzielane są solowymi organowymi preludiami.
Jednym z nurtów twórczości Zygmunta Krauzego są utwory poruszające tematy ważne, często trudne, dotykające problemów współczesnych społeczeństw. Podobnie jest w kantacie „Francesco”: kompozytor przygląda się losowi człowieka.
Francesco
Kantata na chór, kameralny zespół instrumentów barokowych i organy.
Teksty pochodzą od św. Franciszka z Asyżu oraz z Boskiej Komedii Dantego Alighieri. Pięć części utworu, przedzielanych solowymi preludiami organowymi, nosi tytuły: Życie, Praca, Pieniądze, Kobieta, Śmierć.
Fragmenty tekstów zaczerpnięte są z następujących pism:
część pierwsza – Życie: z Boskiej Komedii Dantego Alighieri, Raj, pieśń 11,
część druga – Praca: z pism św. Franciszka, Testament,
część trzecia – Pieniądze: z Reguły zatwierdzonej, rozdziały 4, 5,
część czwarta – Kobieta: Inna reguła zatwierdzona,
część piąta – Śmierć: List do wiernych, redakcja pierwsza.
Utwór śpiewany jest po polsku, przekazuje teksty o człowieku – jego powinnościach, ograniczeniach, i końcu.
Zygmunt Krauze
© PWM / fot. Bartek Barczyk
Najczęściej czytane:
Refleksje i mistyka nad różnymi obszarami życia to wątki towarzyszące utworom, których prawykonania odbędą się w grudniu. Nowych dzieł kompozytorów współpracujących z Polskim Wydawnictwem Muzycznym będzie można posłuchać w Katowicach oraz Bydgoszczy.
Już 7 grudnia w Studiu S1 w Warszawie specjalnym koncertem swoje osiemdziesiąte urodziny będzie obchodził „Ruch Muzyczny” – najstarsze czasopismo o muzyce klasycznej w Polsce. W programie znajdą się m.in. kompozycje dawnych, legendarnych redaktorów naczelnych – Stefana Kisielewskiego i Zygmunta Mycielskiego
Dziedzictwo muzyczne w nowym formacie — prezentacja portalu Polska Biblioteka Muzyczna podczas XVI Ogólnopolskiej Konferencji Bibliotekarzy Muzycznych pod hasłem "Muzykalia w zmieniającym się otoczeniu bibliotecznym – integracja, współpraca, harmonia".
Z okazji jubileuszu 80-lecia Polskiego Wydawnictwa Muzycznego, zasłużeni pracownicy Oficyny oraz związani z nią autorzy i przedstawiciele polskiego środowiska muzycznego zostali uhonorowani odznaczeniami państwowymi. Samo wydawnictwo otrzymało też Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
I Koncert fortepianowy e-moll op. 11 w rzeczywistości powstał kilka miesięcy po II Koncercie f-moll op. 21; „zamieniona” opusowa numeracja wynika z dat wydań obu utworów. Dziś pochylimy się nad późniejszym z tych dwóch z dzieł, dojrzalszym i kreślonym pewniejszą ręką. W kolejnej odsłonie cyklu „Historia pewnego utworu” przyjrzymy się koncertowym programom, sztambuchowym wyznaniom i pożegnaniu z Ojczyzną.
Choć o życiu i twórczości Fryderyka Chopina napisano już niemal wszystko, jego dwie podróże do Brytanii wciąż pozostają mało znanym epizodem biografii. Książka Petera Willisa „Chopin w Brytanii” rzuca nowe światło na ten fragment życia kompozytora, wypełniając lukę w dotychczasowych badaniach. Teraz nakładem Polskiego Wydawnictwa Muzycznego ukazuje się po raz pierwszy w polskim tłumaczeniu.
Problemy z librettem, kolejne niezrealizowane premiery, konflikt z Londynem i wreszcie zaginięcie partytury – Philaenis, pierwsza opera Romana Statkowskiego, zdawała się nie mieć szczęścia… W kolejnej odsłonie cyklu „Historia pewnego utworu” przyjrzymy się zrządzeniom losu, Pyrrusowym zwycięstwom i długiej drodze na Parnas.
12 listopada 2025 roku przypada setna rocznica śmierci Romana Statkowskiego – polskiego kompozytora nurtu późnoromantycznego i pedagoga, ucznia m.in. Władysława Żeleńskiego, Nikołaja Sołowiowa i Antona Rubinsteina, a (wedle niektórych źródeł) także Nikołaja Rimskiego-Korsakowa. Ciekawy wybór twórczości fortepianowej tego kompozytora, nową instrumentację jego opery Philaenis oraz album z jazzowymi impresjami inspirowanymi operą Maria można znaleźć w katalogu Polskiego Wydawnictwa Muzycznego.
Marcel Chyrzyński tworzy muzykę akustyczną, elektroakustyczną i elektroniczną. Jest również twórcą muzyki do spektakli teatralnych – jego zainteresowania skierowane są głównie na teatr współczesny. W listopadzie jest naszym Kompozytorem Miesiąca i uchyla drzwi do swojej pracowni, w której odnajdziemy m.in. partytury najnowszych utworów, niezwykłe kolekcje japońskich drzeworytów, czy imponujący zestaw… fajek.
Dorian Gray – operowa odsłona jedynej powieści Oscara Wilde’a na scenie Teatru Wielkiego w Poznaniu. Niewinność i niczym nieskażone piękno w pułapce kultu młodości w operze skomponowanej przez Elżbietę Sikorę i w inscenizacji Davida Pountneya. Za pulpitem dyrygenckim maestro Jacek Kaspszyk.
