• Czas trwania: 18'
• Obsada: MixedCh — 2 2 2 2 — 0 0 0 0 — Org
• Rok powstania utworu: 2004/2005
• Wersja językowa słów: lat
• Zamówienie: Utwór skomponowany na zamówienie Akademii Medycznej w Lublinie

Messa per voci e fiati została skomponowana w roku 2004 na zamówienie Moniki Mielko i Chóru Akademii Medycznej w Lublinie. Kompozycja składa się z następujących części: Kyrie, Gloria, Offertorium, Sanctus, Agnus Dei, Ite missa est, Communio. Prawykonanie (Monika Mielko i Chór Akademii Medycznej w Lublinie) miało miejsce w kwietniu 2006 podczas Forum Lutosławskiego w filharmonii lubelskiej. Wcześniej, w styczniu 2006 roku Maestro Stephen Layton i The Holst Singers zaprezentowali dzieło w wersji organowej (Paul Wingfield) w Temple Church w Londynie (premiera wersji organowej). Podstawowym zamierzeniem kompozytora, było stworzenie nowego cyklu mszalnego, przeznaczonego do wykonywania zarówno podczas koncertu, jak i w kościele podczas liturgii. To już druga tego typu kompozycja Pawła Łukaszewskiego (po Missa pro Patria) tworzona zarówno dla kultu religijnego jak i publiczności koncertowej. Dobór obsady wykonawczej podyktowany był zarówno względami praktycznymi, ale też dawał ciekawe możliwości brzmieniowe. Stąd dwie wersje: na chór z oktetem instrumentów dętych drewnianych, oraz na chór z organami. Dbałość o funkcje liturgiczne przy jednoczesnym starannym podejściu do sfery estetycznej (harmonika, kolorystyka) to podstawowy zamysł autora dzieła. Szczególnie interesująco potraktował kompozytor Offertorium, które jest częścią wyłącznie instrumentalną, oraz Communio, przeznaczone na chór mieszany a cappella. Rolę klamry formalnej, spinającej cała kompozycję pełnią: krótka część Ite missa est, oparta na materiale motywicznym części drugiej Gloria, oraz Agnus Dei nawiązujące do Kyrie. Świadomym zabiegiem jest też nawiązanie do Mszy na chór i instrumenty dęte (1948) Igora Strawińskiego . Kompozytor zacytował jeden takt (t.36) w Agnus Dei. Forma poszczególnych części podyktowana jest najczęściej formą tekstu, którego sens i przesłanie z dbałością zostały uwypuklone przez autora. Przez wszystkie te działania kompozytor nie był uwikłany w elementy tradycyjnie pojętej nauki harmonii czy kontrapunktu, ale miał możliwość nieskrępowanego kształtowania własnego zredukowanego języka wypowiedzi.