2013-04-02

14 marca 2013 roku przypadała 100. rocznica urodzin Witolda Rudzińskiego. Z tej okazji 6 kwietnia odbędzie się w Warszawie konferencja, poświęcona życiu i twórczości tego kompozytora. Konferencję, która odbędzie się w Audytorium im. Karola Szymanowskiego, organizuje Katedra Teorii Muzyki Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina. W ramach konferencji odbędzie się dyskusja panelowa oraz koncert utworów kameralnych Witolda Rudzińskiego. Usłyszymy „Capriccio” na klarnet solo, „Przewodnik liryczny po Warszawie” - cykl pieśni na głos i fortepian oraz "Trio klarnetowe”. Program konferencji znajduje się w zamieszczonym poniżej pliku PDF.

Witold Rudziński, kompozytor, pedagog, teoretyk i historyk muzyki, urodzony 14 marca 1913 w Siebieżu (Rosja), zmarł 29 lutego 2004. W 1936 roku otrzymał dyplom w zakresie filologii słowiańskiej na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie, a w 1937 ukończył Konserwatorium Wileńskie, gdzie studiował w klasie kompozycji Tadeusza Szeligowskiego i grę na fortepianie u Stanisława Szpinalskiego. W latach 1938-1939 odbył w Paryżu studia uzupełniające, doskonaląc swój warsztat kompozytorski pod kierunkiem Nadii Boulanger i Charles'a Koechlina. Równocześnie podjął studia w Instytucie Gregoriańskim w zakresie teorii rytmu według Dom André Mocquereau. Dało to podstawę do badań, które doprowadziły do opracowania przez Witolda Rudzińskiego oryginalnego systemu rytmu muzycznego. Po powrocie do kraju w latach 1939-1942 był profesorem przedmiotów teoretycznych w Konserwatorium Wileńskim. W 1943 przeniósł się do Warszawy.

Po wojnie został profesorem Konserwatorium Łódzkim (1945-1947), następnie dyrektorem Departamentu Muzyki w Ministerstwie Kultury i Sztuki (1947-1948) oraz dyrektorem Państwowej Filharmonii i Opery Stołecznej w Warszawie (1948-1949). Od 1957 wykłada kompozycję i teorię muzyki w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, gdzie w latach 1967-1969 pełnił również funkcję prorektora.

Został uhonorowany wieloma nagrodami: w 1963 roku otrzymał nagrodę specjalną na Konkursie im. księcia Rainiera III w Monako za operę "Odprawa posłów greckich" (1962), a w 1965 - I nagrodę na Konkursie im. Edvarda Griega w Bergen za "Obrazy świętokrzyskie" na orkiestrę symfoniczną (1965). Został też wielokrotnie uhonorowany wysokimi odznaczeniami państwowymi, m.in. Krzyżem Oficerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, tytułem „Zasłużony Nauczyciel PRL”, wieloma nagrodami Ministra Kultury i Sztuki. W 1998 Akademia Muzyczna w Warszawie nadała mu tytuł doktora honoris causa.

Witold Rudziński to autor szeregu publikacji, do których należą: prace poświęcone Stanisławowi Moniuszce (w tym monografia „Moniuszko”, wydana przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne w 1954 i później wielokrotnie wznawiana), „Warsztat kompozytorski Beli Bartóka” (Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Kraków 1964), traktat „Nauka o rytmie muzycznym” (Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Kraków 1987), podręczniki słuchania muzyki oraz książki o tematyce operowej.