Divertimento
na kameralną orkiestrę smyczkową
Divertimento dedykowane żonie - Marii - skomponowane zostało w 1978 roku. Powstało na zamówienie Redakcji Muzyki Współczesnej Polskiego Radia i Telewizji dla Polskiej Orkiestry Kameralnej. Ten też zespół pod dyrekcją Jerzego Maksymiuka dokonał prawykonania 6 stycznia 1979 roku w Warszawie. W tym samym roku Divertimento otrzymało wyróżnienie na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu. Utwór zbudowany jest z czterech segmentów o tytułach: Sinfonia, Pezzo gioioso, Canzonetta notturna, Pezzo finale, zespolonych w jedną całość. O Divertimencie Adam Walaciński napisał: ,,Odcinki notowane w ustalonym metrum przeplatają się z odcinkami swobodnymi, realizowanymi >>ad libitum<<. Jest to partytura doskonale napisana, pełna życia i wigoru. W komentarzu kompozytor określił jego ideę: ,,Zamiarem moim było napisanie utworu nawiązującego do szczególnej atmosfery, jaka towarzyszyła XVIII-to wiecznym divertimenti. Pozorna bezproblemowość, lekkość, szczypta humoru to te przejawy owego klimatu, które pociągały mnie najbardziej. Najmniej, rzecz jasna, interesowały mnie szczegóły języka dźwiękowego tamtej epoki oraz jakiekolwiek rygory formalne. Skrupulatnie omijałem wszystko to, co mogłoby prowadzić do bezpośrednich skojarzeń z klasyczną postacią tego gatunku.
- Postaci: partytura
Inne tytuły w kategorii - Na orkiestrę kameralną
