W utworze ''Musica per clarinetto solo'' pojawia się dużo nowatorskich rozwiązań instrumentacyjnych. Kompozytor powierzył tutaj klarnetowi wiele wirtuozowskich pochodów poza skrajnymi sekcjami formalnymi tempo przebiegu jest żywe i kapryśne. Narracja opiera się na kontrastowym zestawianiu odcinków o różnym stopniu natężenia dynamiki, gęstości rytmu, rejestru czy płynności przebiegu. Utwór, jako popisowa etiuda stanowić może cenną pozycję pedagogiczną.