Danse vive
na fortepian
Danse vive powstał w 1939 roku, swoje prawykonanie miał, jak większość
utworów tego czasu, we wspomnianym przez kompozytora, słynnym,
okupacyjnym Salonie Sztuki przy Nowym Świecie 27 w Warszawie, prowadzonym przez Bolesława Woytowicza. Lech Miklaszewski dokonał
także pierwszego, archiwalnego nagrania utworu dla Polskiego Radia
we wrześniu 1946 roku. Po długim okresie niebytu Danse vive pojawił
się nieoczekiwanie podczas koncertu inaugurującego VII Międzynarodowy
Festiwal Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień, 21 września
1963 roku. Władysław Kędra, po wykonaniu Koncertu fortepianowego
Tadeusza Szeligowskiego z Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia
pod dyrekcją Jana Krenza, zagrał utwór Kisielewskiego na bis. Mieczysław Tomaszewski w rozmowie z Joanną Pruszyńską określa
Danse vive jako toccatę41. Istotnie swobodna, niemal improwizowana
forma, figuracyjna faktura a jednocześnie równomierny, inkrustowany
synkopowanymi sforzatami rytm (mimo kilkakrotnej zmiany metrum)
nadają kompozycji taki charakter. A jednocześnie Danse vive można określić
jako apoteozę krakowiaka, żywego, galicyjskiego tańca, którego pełny
temat na 44
ukazuje się w utworze raz tylko, po gęstniejącym, figuracyjnym
wstępie, wcale nie zapowiadającym ludowej melodii. [M. Gąsiorowska, Kisielewski, PWM 2011]
- Seria: Per Strumenti
- Wersja językowa wydania: eng, pol
- Liczba stron: 16
- Oprawa: miękka
- Nr wydania: 2
- Rok wydania: 1971
- Format: A4 stojący (210x297 mm)
Inne tytuły w serii
Inne tytuły w kategorii - Solowe
Inne tytuły w kategorii - Fortepian solo
