2022-11-28

Ciekawa i niebanalna historia życia oraz twórczości wybitnej kompozytorki. Spisana przy herbacie i jagodziankach. Ciepła niczym gościnny dom. Elżbieta Sikora w szczerej rozmowie z Krzysztofem Stefańskim. 

Flashback oznacza nie tylko wspomnienia– to także tytuł utworu Elżbiety Sikory, który był dla niej pretekstem do powrotu do minionych czasów. Artystka wspomina, jak los rzucił jej rodzinę ze Lwowa nad Bałtyk, opowiada o młodzieńczych podróżach autostopem po całej Europie, o reżyserii dźwięku, o poznawaniu w Paryżu tajników muzyki elektroakustycznej, o założeniu grupy KEW przecierającej szlaki dla muzyki nowoczesnej w Europie Środkowej, o nauczaniu kompozycji, o tym, jak pojawienie się komputerów wpłynęło na tworzenie muzyki, jak powstawała opera Madame Curie.

Książka powstała w serii „Ludzie świata muzyki”. Swoją premierę będzie mieć 02.12.2022 podczas koncertu we wrocławskim NFMie. Orkiestra pod batutą francuskiego dyrygenta Pascala Rophégo wykona Koncert oliwski artystki. To kompozycja, o której przeczytamy w książce:

Skomponowałam go na dobrze mi znany instrument, czyli organy w archikatedrze oliwskiej. Znałam je od dziecka, bo po wojnie wychowywałam się właśnie w Oliwie, tam chodziłam do szkoły muzycznej i – jako dziecko – na msze do katedry. Potem bywałam tam już rzadziej, ale to wciąż było urocze miejsce w pięknym parku Oliwskim, który się po prostu odwiedzało. Do tego w katedrze urządzano koncerty organowe, a na samym instrumencie zdarzyło mi się nawet zagrać, kiedy jeszcze chodziłam do liceum. W dzieciństwie bardzo mnie fascynowały te wszystkie mechanizmy, ruszające się aniołki i inne elementy dekoracji

prospektu, które uruchamiano na zakończenie występu. Kiedy więc dostałam zamówienie na pięćdziesiąty Międzynarodowy Festiwal Muzyki Organowej w Oliwie na utwór na organy i orkiestrę – nazwałam go Koncertem oliwskim z oczywistych względów. A ponieważ znałam ten instrument, zażyczyłam sobie, żeby na koniec utworu zostały uruchomione te wszystkie mechanizmy. One dźwiękowo nie mają żadnego znaczenia, ale pod względem wizualnym są bardzo atrakcyjne. To było wspomnienie z mojej młodości. Ten utwór był moim pierwszym poważniejszym podejściem do organów. Wcześniej powstały tylko trzy miniatury Short Stories; użyłam też organów w kompozycji Salve Regina.


O autorach:

Elżbieta Sikora (ur. 1943) – kompozytorka. Ukończyła studia na Wydziale Reżyserii Dźwięku w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie (1968), a następnie w latach 1968–1970 studiowała muzykę elektroakustyczną w Paryżu w Groupe de recherches musicales (GRM) pod kierunkiem Pierre’a Schaeffera i François Bayle’a. Po powrocie do Warszawy została pierwszą kobietą zatrudnioną na stanowisku inżyniera dźwięku w Studiu Eksperymentalnym Polskiego Radia. W 1973 roku wraz z Krzysztofem Knittlem i Wojciechem Michniewskim utworzyła grupę kompozytorską KEW. W 1977 roku ukończyła studia kompozytorskie u Tadeusza Bairda i Zbigniewa Rudzińskiego. Jako stypendystka rządu francuskiego uczestniczyła w kursie muzyki komputerowej w Institut de recherche et coordination acoustique/musique (IRCAM) i studiowała kompozycję u Betsy Jolas w Paryżu. W ramach stypendium Fundacji Kościuszkowskiej zgłębiała pod kierunkiem Johna Chowninga muzykę komputerową w Center for Computer Research in Music and Acoustics (CCRMA) na Uniwersytecie Stanforda. W latach 2011–2017 pełniła funkcję dyrektor artystycznej festiwalu Musica Electronica Nova we Wrocławiu. Od 1981 roku mieszka we Francji, ale nadal jest związana z Polską. Kompozycje Elżbiety Sikory wykonywane są na całym świecie, wiele z nich ukazało się na płytach. Za swoją twórczość otrzymała szereg nagród i odznaczeń.

Krzysztof Stefański (ur. 1988) – muzykolog, redaktor, zastępca redaktora naczelnego „Ruchu Muzycznego”. Studiował teorię muzyki w Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu, muzykologię na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, dyrygenturę w Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu oraz na Universität für Musik und darstellende Kunst w Grazu. Publikował między innymi w pismach: „Ruch Muzyczny”, „Muzyka”, „Musicology Today”, „Res Facta Nova”, „Glissando”, „Opcje”, „Quarta” oraz na portalach Dwutygodnik.com i Meakultura.pl. Autor bloga Nibytygodnik.pl. Członek rady programowej festiwalu polskiej muzyki współczesnej Musica Polonica Nova.