Opuszczasz polską wersję strony.
Na stronie anglojęzycznej nie będziesz mieć możliwości kontynuacji zakupów.
Czy chcesz przejść na wersję anglojęzyczną?
TAK NIE
Tadeusz Majerski
1898-1963
Tadeusz Majerski urodził się 29 czerwca 1888 we Lwowie, zmarł tamże 16 października 1963, polski kompozytor, pianista i pedagog. 1905–1911 studiował we Lwowie, w konserwatorium Galicyjskiego Towarzystwa Muzycznego oraz na uniwersytecie. W latach 1911–1913 kontynuował studia u J. Pembaura w Lipsku. Od 1913 uczył gry na fortepianie prywatnie, a od 1920 jako profesor konserwatorium Polskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie. 1920–30 występował w wielu miastach Polski, w Belgradzie, Wiedniu, Budapeszcie, również z bratem Janem, śpiewakiem paryskiej Opéra; koncertował także ze znanym wiolonczelistą, swoim szwagrem, D. Danczowskim. Działał też jako krytyk muzyczny. W 1927 zorganizował Lwowskie Trio, z którym koncertował po Polsce. 1931 założył we Lwowie Towarzystwo Miłośników Muzyki i Opery. Od 1939 był profesorem państwowego konserwatorium we Lwowie.
Majerski zaczął komponować w okresie studiów u L. Różyckiego. Fascynowała go przede wszystkim muzyka współczesna, m.in. M. Karłowicza, K. Szymanowskiego. Był jednym z pierwszych dodekafonistów w Polsce. W latach stalinizmu nie poddawał się presji ideowej, jednakże odnosił się krytycznie do utworów, w których eksperyment dominował nad ekspresją. Jego muzykę cechuje bardzo zróżnicowana interwałowo melodyka, bogata i różnorodna rytmika, wyrafinowana harmonika, wypływająca m.in. z zastosowania dodekafonii, wykorzystanie elementów polskiego folkloru, barwna instrumentacja i jasna forma. Rękopisy utworów Majerskiego znajdują się w Bibliotece Narodowej w Warszawie. Majerski był też autorem prac: "Szkoła na fortepian. Metodologia gry na fortepianie" (1938); "Formy. Krótki przegląd starej i nowej techniki gry na fortepianie" (w jęz. ros.) oraz recenzji w prasie lwowskiej.
Teresa Mazepa, Encyklopedia muzyczna PWM, M
Majerski zaczął komponować w okresie studiów u L. Różyckiego. Fascynowała go przede wszystkim muzyka współczesna, m.in. M. Karłowicza, K. Szymanowskiego. Był jednym z pierwszych dodekafonistów w Polsce. W latach stalinizmu nie poddawał się presji ideowej, jednakże odnosił się krytycznie do utworów, w których eksperyment dominował nad ekspresją. Jego muzykę cechuje bardzo zróżnicowana interwałowo melodyka, bogata i różnorodna rytmika, wyrafinowana harmonika, wypływająca m.in. z zastosowania dodekafonii, wykorzystanie elementów polskiego folkloru, barwna instrumentacja i jasna forma. Rękopisy utworów Majerskiego znajdują się w Bibliotece Narodowej w Warszawie. Majerski był też autorem prac: "Szkoła na fortepian. Metodologia gry na fortepianie" (1938); "Formy. Krótki przegląd starej i nowej techniki gry na fortepianie" (w jęz. ros.) oraz recenzji w prasie lwowskiej.
Teresa Mazepa, Encyklopedia muzyczna PWM, M
Copyright © 2013 PWM
x
Administratorem dobrowolnie podanych danych osobowych jest Polskie Wydawnictwo Muzyczne z siedzibą w Krakowie (31-111) przy Al. Krasińskiego 11A. Twoje dane osobowe będą przetwarzane w celu wysyłki Newslettera zawierającego informacje marketingowe administratora danych. Posiada Pani/Pan prawo dostępu do treści oraz poprawiania swoich danych osobowych. Informujemy, iż poza podmiotami uprawnionymi na podstawie przepisów prawa, zebrane dane osobowe nie będą udostępniane.
Zamknij