Kompozytorzy

Jan z Lublina

XVI wiek

Jan z Lublina, pochodzący z XVI wieku polski organista, członek zakonu kanoników regularnych laterańskich, ok. 1540 roku działał w Kraśniku. Być może jest identyczny z jednym z dwóch Janów, z których pierwszy uzyskał magisterium in artibus et philosophia w 1499, a drugi baccalariatus in artibus w 1508 w Akademii Kazimierzowskiej w Krakowie. Jan z Lublina był prawdopodobnie pierwszym właścicielem rękopisu tabulatury organowej przechowywanej obecnie w Bibliotece PAN w Krakowie pod sygnaturą Ms. 1716. Może częściowo sam ją spisał; jego imię figuruje jednak tylko wytłoczone na okładce, natomiast wewnątrz jednej z kart pojawia się podpis „Valentinus scripsit”. Tabulatura, licząca 260 kart, uważana jest za najobszerniejsze źródło muzyki organowej w Europie. Zawiera intawolacje wokalne muzyki religijnej i świeckiej oraz samodzielne utwory religijnej muzyki organowej, a także preludia i tańce. Zawiera też traktat i ćwiczenia o charakterze dydaktycznym z dziedziny kompozycji i improwizacji organowej oraz wskazówki dotyczące strojenia organów. Większość repertuaru zachowana jest w tabulaturze anonimowo, jednak przy wielu utworach autorstwo jest określone, a niektóre kompozycje udało się zidentyfikować na podstawie innych źródeł. W sumie można wymienić 20 nazwisk kompozytorów francuskich, niderlandzkich, niemieckich i włoskich, których twórczość jest reprezentowana w rękopisie, a z Polaków – Seweryna Konia i inicjały Mikołaja z Krakowa i Mikołaja z Chrzanowa (N.C, N.Ch., N.Z.).

Piotr Poźniak, Encyklopedia muzyczna PWM, HIJ

Publikacje dostępne w sprzedaży