WYPOŻYCZENIA KATALOG KSIĘGARNIA PBM

Kompozytorzy

Andrzej Nikodemowicz

1925-2017

Andrzej Nikodemowicz urodził się 2 stycznia 1925 r. we Lwowie, zmarł 28 stycznia 2017 r. w Lublinie.
W latach 1939–40 był organistą w kościele SS. Karmelitanek Bosych, w latach 1947–50 w kościele św. Marii Magdaleny we Lwowie. W latach 1942–46 studiował chemię m.in. na Politechnice we Lwowie. W 1950 r. ukończył kompozycję u A. Sołtysa, a w 1954 r. grę na fortepianie u T. Majerskiego w konserwatorium we Lwowie; tamże w latach 1951–73 był wykładowcą (kompozycja, teoria muzyki i fortepian), a w 1967 r. docentem. Współpracował stale jako kompozytor i pianista z Polskim Teatrem Ludowym we Lwowie i reżyserem Z. Chrzanowskim. Prześladowany i zwolniony w 1973 r. z uczelni za przekonania religijne, do 1980 r. utrzymywał się z lekcji prywatnych; w połowie lat 70. skasowano w radio we Lwowie wszystkie jego nagrania. W 1980 r. zamieszkał w Lublinie, wykładał na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej i Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W latach 1980 - 1984 pracował również jako nauczyciel w Państwowej Szkole Muzycznej im. Karola Lipińskiego w Lublinie. Tytuł profesora zwyczajnego otrzymał w 1995 r., od 1989 r. był prezesem lubelskiego Oddziału ZKP, także prezesem honorowym Fundacji “Muzyka Kresów”. W latach 1982–92 Nikodemowicz dyrygował chórem w Wyższym Seminarium Duchownym. W 1961 r. otrzymał III nagrodę na Wszechzwiązkowym Konkursie Kompozytorskim w Moskwie, w 1981 r. nagrodę im. Św. Brata Alberta za całokształt twórczości, w 1999 r. nagrodę Prezydenta miasta Lublina, w 2000 r. nagrodę ZKP oraz nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jako pianista występował z własnymi utworami i w repertuarze klasycznym, jednak karierę uniemożliwiła mu choroba ręki. Zajmował się też korzenioplastyką sakralną.