Opuszczasz polską wersję strony.
Na stronie anglojęzycznej nie będziesz mieć możliwości kontynuacji zakupów.
Czy chcesz przejść na wersję anglojęzyczną?
TAK NIE
Witold Rudziński
1913-2004
Kompozytor, pedagog, teoretyk i historyk muzyki, urodzony 14 marca 1913, Siebież (Rosja). Zmarł 29 lutego 2004.
W 1936 roku otrzymał dyplom w zakresie filologii słowiańskiej na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie, a w 1937 ukończył Konserwatorium Wileńskie, gdzie studiował w klasie kompozycji Tadeusza Szeligowskiego i grę na fortepianie u Stanisława Szpinalskiego. W latach 1938-39 odbył w Paryżu studia uzupełniające, doskonaląc swój warsztat kompozytorski pod kierunkiem Nadii Boulanger i Charles'a Koechlina. Równocześnie podjął studia w Instytucie Gregoriańskim w zakresie teorii rytmu według Dom André Mocquereau. Dało to podstawę do badań, które doprowadziły do opracowania przez Witolda Rudzińskiego oryginalnego systemu rytmu muzycznego. Po powrocie do kraju w latach 1939-42 był profesorem przedmiotów teoretycznych w Konserwatorium Wileńskim. W 1943 przeniósł się do Warszawy. Po wojnie został profesorem Konserwatorium Łódzkim (1945-47), następnie dyrektorem Departamentu Muzyki w Ministerstwie Kultury i Sztuki (1947-48) oraz dyrektorem Państwowej Filharmonii i Opery Stołecznej w Warszawie (1948-49). Od 1957 wykłada kompozycję i teorię muzyki w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, gdzie w latach 1967-69 pełnił również funkcję prorektora.
Został uhonorowany wieloma nagrodami: w 1963 roku otrzymał nagrodę specjalną na Konkursie im. księcia Rainiera III w Monako za operę Odprawa posłów greckich (1962), a w 1965 - I nagrodę na Konkursie im. Edvarda Griega w Bergen za Obrazy świętokrzyskie na orkiestrę symfoniczną (1965). Został też wielokrotnie uhonorowany wysokimi odznaczeniami państwowymi, m.in. Krzyżem Oficerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, tytułem "Zasłużony Nauczyciel PRL", wieloma nagrodami Ministra Kultury i Sztuki. W 1998 Akademia Muzyczna w Warszawie nadała mu tytuł doctora honoris causa.
Witold Rudziński jest autorem szeregu publikacji, do których należą: prace poświęcone Stanisławowi Moniuszce (w tym monografia "Moniuszko", wydana przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne w 1954 i później wielokrotnie wznawiana), "Warsztat kompozytorski Beli Bartóka" (Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Kraków 1964), traktat "Nauka o rytmie muzycznym" (Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Kraków 1987), podręczniki słuchania muzyki oraz książki o tematyce operowej.
Został uhonorowany wieloma nagrodami: w 1963 roku otrzymał nagrodę specjalną na Konkursie im. księcia Rainiera III w Monako za operę Odprawa posłów greckich (1962), a w 1965 - I nagrodę na Konkursie im. Edvarda Griega w Bergen za Obrazy świętokrzyskie na orkiestrę symfoniczną (1965). Został też wielokrotnie uhonorowany wysokimi odznaczeniami państwowymi, m.in. Krzyżem Oficerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, tytułem "Zasłużony Nauczyciel PRL", wieloma nagrodami Ministra Kultury i Sztuki. W 1998 Akademia Muzyczna w Warszawie nadała mu tytuł doctora honoris causa.
Witold Rudziński jest autorem szeregu publikacji, do których należą: prace poświęcone Stanisławowi Moniuszce (w tym monografia "Moniuszko", wydana przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne w 1954 i później wielokrotnie wznawiana), "Warsztat kompozytorski Beli Bartóka" (Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Kraków 1964), traktat "Nauka o rytmie muzycznym" (Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Kraków 1987), podręczniki słuchania muzyki oraz książki o tematyce operowej.
Copyright © 2013 PWM
x
Administratorem dobrowolnie podanych danych osobowych jest Polskie Wydawnictwo Muzyczne z siedzibą w Krakowie (31-111) przy Al. Krasińskiego 11A. Twoje dane osobowe będą przetwarzane w celu wysyłki Newslettera zawierającego informacje marketingowe administratora danych. Posiada Pani/Pan prawo dostępu do treści oraz poprawiania swoich danych osobowych. Informujemy, iż poza podmiotami uprawnionymi na podstawie przepisów prawa, zebrane dane osobowe nie będą udostępniane.
Zamknij