PWM

Szukaj
Zaawansowane
Rzeczpospolita Polska
Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego
biuletyn informacji publicznej

Jan Namieyski

Jan Namieyski

2 poł. XVIII w.

Namieyski Jan (?), 2. połowa XVIII w., polski kompozytor. Jedynym niebudzącym wątpliwości utworem jego autorstwa jest pochodząca ze zbiorów muzykaliów kościoła parafialnego z Grodziska Wielkopolskiego k. Poznania "Symfonia D" (2 skrzypiec, 2 flety lub klarnety, 2 rogi, altówka, bas). Inskrypcja na karcie tytułowej: NB. Cała jest [...] Ofiarowana Kościołowi Grodziskiemu Parafialnemu. Z Papierów Stanisława Ścigalskiego w Grodzisku (wpisy na karcie tytułowej dokonane przez różne osoby); rękopis datowany jest na ok. 1760.
Drugi przekaz "Symfonii", bez nazwiska kompozytora (przechowywany obecnie w bibliotece klasztoru oo. paulinów na Jasnej Górze w Częstochowie), został zidentyfikowany przez B. Muchenberga. Kompozycja nosi cechy przejściowego okresu kształtowania symfonii klasycznej, łącząc z jednej strony układ 5-częściowy z dwoma menuetami, nie w pełni wykrystalizowane tematy o niewielkim skontrastowaniu (powtarzanie jednotaktowych motywów), jednolitość harmoniczną poszczególnych części, z drugiej — zindywidualizowaną kolorystycznie instrumentację: użycie klarnetów, altówki w części środkowej i rogów w menuecie (w ograniczonym zakresie ze względu na możliwości techniczne instrumentu), samodzielność melodyczną głosów basso, dialogowanie instrumentów smyczkowych i dętych, użycie formy sonatowej w I i V części. Menuety mają już charakter klasyczny, niemal haydnowski, także melorytmika motywów wykazuje wiele cech klasycznych.

A. Mrygoń utrzymuje, że znalezione w zbiorach austriackich utwory podpisane „Johann Namiesky” („Harmoniemusikdirektor” w Baden, prawdopodobnie związany z kapelą kościelną) są niewątpliwie utworami Namieyskiego. Wraz z utworami Johanna Namiesky’ego, na które B. Chmara-Żaczkiewicz natrafiła w bibliotekach i archiwach austriackich, twórczość kompozytora, przy aktualnym stanie badań, zwiększyłaby się o kilka utworów religijnych: 2 msze (E-dur i Es-dur), 2 Litanie (1 z nich C-dur), 2 Graduale (B-dur, d-moll), Aria B-dur, Offertorium A-dur i 3 Tantum ergo (C-dur¬, C-dur, Es-dur). W 1830 w Wiedniu w ramach koncertów Towarzystwa Przyjaciół Nauk występował śpiewak Johann Namietzky. Trudno na podstawie obecnych wiadomości ustalić, czy chodzi o tę samą osobę — Namieyskiego, twórcę Symfonii D.