Opuszczasz polską wersję strony.
Na stronie anglojęzycznej nie będziesz mieć możliwości kontynuacji zakupów.
Czy chcesz przejść na wersję anglojęzyczną?
TAK NIE
Stanisław Kazuro, urodzony 1 sierpnia 1881 w Teklinapolu, zmarł 30 listopada 1961 roku w Warszawie, polski pedagog, dyrygent, kompozytor i organizator. Studiował w Instytucie Muzycznym w Warszawie u Z. Noskowskiego i M. Surzyńskiego, następnie w Akademii św. Cecylii w Rzymie u G. Scambatiego i w Paryżu u V. d’Indy’ego, słuchając jednocześnie wykładów z historii muzyki i filozofii na Sorbonie. Po powrocie osiadł w Warszawie, gdzie w 1914 roku był organistą i dyrygentem w kościele św. Trójcy oraz zorganizował Operę Ludową przy Stowarzyszeniu Robotników Chrześcijańskich. Od 1915 roku organizował kursy dla nauczycieli muzyki w szkołach ogólnokształcących. W 1916 roku został kapelmistrzem Filharmonii Warszawskiej, gdzie założył chór oratoryjny, który działał prawdopodobnie do 1918 oraz od 1934r., powtórnie zorganizowany przez Kazurę. W 1916 roku zorganizował również Chór 300 Dzieci Powiśla, w 1917 roku przekształcony w istniejąca do 1919 roku przy katedrze św. Jana kapelę rorantystów o repertuarze opartym na dziełach kompozytorów polskich i włoskich XVI-XVII wieku. W latach 1917-1939 był profesorem w konserwatorium w Warszawie, prowadził nowo utworzoną klasę solfeżu, uczył dyrygentury, kontrapunktu i śpiewu. W 1920 roku jako oficer uczestniczył w wojnie polsko-rosyjskiej. W 1922 roku zorganizował złożony ze studentów konserwatorium w Warszawie chór Polska Kapela Ludowa, z którym wiele koncertował i dokonał licznych nagrań płytowych. W 1927 roku dzięki staraniom Kazury powstał w konserwatorium w Warszawie wydział nauczycielski dla nauczycieli muzyki w szkolnictwie ogólnokształcącym. W 1925 roku aktywnie uczestniczył w zorganizowaniu sekcji współczesnych kompozytorów polskich przy Warszawskim Towarzystwie Muzycznym. W latach 1930-1931 był dyrektorem seminarium dla nauczycieli muzyki w konserwatorium w Warszawie, a w latach 1932-1939 członkiem rady naukowo-artystycznej konserwatorium. W latach 1939-1944 kierował tajnym konserwatorium i zainicjował „popołudniowe chwile muzyki poważnej” dla mieszkańców Powiśla. Po powstaniu warszawskim przebywał w Krakowie. W 1945 zainicjował odbudowę konserwatorium w Warszawie (od 1946 PWSM) i był rektorem tej uczelni do lipca 1951 roku. Dwukrotnie otrzymał nagrodę muzyczną miasta Warszawy (1937, 1950).
Adam Mrygoń, Encyklopedia muzyczna PWM, KLŁ
Adam Mrygoń, Encyklopedia muzyczna PWM, KLŁ
Dzień Edukacji Muzycznej
Sprawdź
Kompozytor miesiąca
Sprawdź
Newsletter PWM
Zapisz się
Newsletter dla partnerów
Zapisz się
Materiały dla nauczyciela
Zobacz
Copyright © 2013 PWM


Administratorem dobrowolnie podanych danych osobowych jest Polskie Wydawnictwo Muzyczne z siedzibą w Krakowie (31-111) przy Al. Krasińskiego 11A. Twoje dane osobowe będą przetwarzane w celu wysyłki Newslettera zawierającego informacje marketingowe administratora danych. Posiada Pani/Pan prawo dostępu do treści oraz poprawiania swoich danych osobowych. Informujemy, iż poza podmiotami uprawnionymi na podstawie przepisów prawa, zebrane dane osobowe nie będą udostępniane.
Zamknij