PWM

Szukaj
Zaawansowane
Rzeczpospolita Polska
Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego
biuletyn informacji publicznej

Stefan Bolesław Poradowski

Stefan Bolesław Poradowski

1902-1967

Stefan Bolesław Poradowski, urodzony 16 VIII 1902 we Włocławku, zmarł 9 VII 1967 w Poznaniu, polski kompozytor, teoretyk muzyki, dyrygent i pedagog. Wykształcenie muzyczne zdobywał w Konserwatorium Winterfelda w Bydgoszczy, a następnie kształcił się w latach 1922–1926 u H. Opieńskiego (kompozycja i teoria muzyki) w konserwatorium w Poznaniu; równocześnie studiował prawo i muzykologię na uniwersytecie. W 1930 roku został profesorem teorii i kompozycji oraz kierownikiem orkiestry kameralnej w poznańskim konserwatorium. Wykładał w Miejskim Konserwatorium Muzycznym w Bydgoszczy (w latach 1935–1939), dyrygował orkiestrą kameralną Towarzystwa Muzycznego (w latach 1932–39) i chórem Harmonia w Poznaniu (w latach 1927–1939), prowadził działalność recenzencką. Lata wojny spędził w Opatowie. W 1945 roku objął klasę teorii i kompozycji w PWSM w Poznaniu, pełnił szereg funkcji, m.in. prorektora, dziekana i kierownika Katedry Kompozycji oraz Katedry Teorii Muzyki. Od 1955 do 1967 prowadził klasę kompozycji w PWSM we Wrocławiu. Współpracował z wieloma instytucjami muzycznymi. Jako uznany fotografik uzyskał tytuł Artysty Międzynarodowej Federacji Fotograficznej, był prezesem poznańskiego oddziału Związku Polskich Artystów Fotografików i współzałożycielem czasopisma „Świat Fotografii”. Otrzymał wiele odznaczeń państwowych i nagród kompozytorskich, m.in.: na konkursach Związku Śpiewaków Polskich w Chicago (w 1926 roku) i TWMP w Warszawie (w 1936 roku, za "II Trio smyczkowe"), nagrodę artystyczną miasta Poznania (w 1947), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (w 1964), nagrodę I stopnia Ministerstwa Kultury i Sztuki (w 1966). Twórczość Poradowskiego charakteryzuje się przejrzystą konstrukcją formalną i bogatą inwencją melodyczną. Poradowski przykładał wielką wagę do klasycznie rozumianej formy muzycznej, m.in. cyklu sonatowego. Zafascynowany ideami Hindemitha i Szymanowskiego, skomponował ogromną ilość utworów chóralnych dla potrzeb wielkopolskiego ruchu chóralnego, szukając inspiracji w folklorze.