Jan Engel, zmarł 30 czerwca 1788 roku w Warszawie, polski kompozytor, drukarz i wydawca muzyczny. Będąc kapelmistrzem w katedrze św. Jana w Warszawie, otworzył na przełomie 1771 i 1772 drukarnię nut przy ulicy Krzywe Koło, która działała do 1776. W niej wydrukował w 1772 sześć własnych symfonii, każdą oddzielnie, z jednakowymi kartami tytułowymi, sprzedawali je także warszawscy księgarze M. Gröll i J.A Poser. Egzemplarze pierwszych trzech wydanych symfonii zachowały się w archiwum paulinów w Częstochowie, o pozostałych wiadomo tylko ze wzmianki w prasie warszawskiej i z katalogów-dysponend Breitkopfa (Lipsk) z 1772, 1777 i 1985-1787. W 1773 Engel wydał zbiór pt. „Mélanges de Musique pour le clavecin par Monsieur Engel”, zawierający m.in. utwory M. Kamieńskiego; publikacja ta zaginęła podczas II wojny światowej. Zapewne tłoczył także utwory własne i innych kompozytorów, jak msze, motety, arie, duety i oratoria, których rękopisy i druki miał zamiar sprzedać w 1773 wraz z nową „od siebie wynalezioną drukarnia do not”. 1 września 1773 Engel zrezygnował ze stanowiska kapelmistrza katedry warszawskiej. Wzmianka w „Gazecie Warszawskiej” z 14 lutego 1776 roku informuje o przeniesieniu drukarni na ul. Kamienne Schodki do kamienicy Wędrychowskiej oraz o wydaniu dwunastu „nowych tańców polskich redutowych na klawicymbał”, ponadto zawiera zapowiedź ukazania się dwunastu kolejnych tańców. Z tak skąpych danych można wnioskować, że drukarnia działała raczej sporadycznie, będąc pionierskim przedsięwzięciem jednego człowieka.
Maria Prokopowicz, Encyklopedia muzyczna PWM, EFG
