Kompozytorzy

Konrad Pałubicki

1910-1992

Konrad Józef Pałubicki, urodzony16 III 1910 w Dziębówku (pow. chodzieski, woj. wielkopolskie), zmarł 22 X 1992 w Gdańsku, polski kompozytor, pianista i muzykolog. Studiował w Poznaniu: muzykologię na uniwersytecie (1932–1936, dyplom 1937), równocześnie kompozycję u S.B. Poradowskiego i fort. u J. Skrzydlewskiego. Lata okupacji spędził w Krakowie, skąd dojeżdżał do Warszawy, aby studiować kompozycję u K. Sikorskiego i fortepian u Z. Drzewieckiego. Po wojnie wrócił do Bydgoszczy, kontynuując naukę kompozycji w PWSM w Łodzi (dyplom 1952). W latach 1947–1958 pracował jako pedagog w średnim szkolnictwie muzycznym w Bydgoszczy, a od 1950 również jako wykładowca teorii muzyki i kompozycji w PWSM w Sopocie, od 1952 dziekan Wydziału Kompozycji i Teorii Muzyki, 1971–1972 prorektor; 1957 otrzymał tytuł docenta, 1967 profesora nadzwyczajnego. W małej poligrafii wydawał podręczniki współczesnych technik kompozytorskich ("Dodekafonia", Sopot 1962, "Hindemith - Messiaen", Sopot 1965). Od 1954 organizował sesje naukowe poświęcone twórczości kompozytorów XX w. (1955 K. Szymanowski, 1963 C. Debussy, 1965 B. Bartók, 1973 T. Szeligowski). Tradycja ta trwa po dzień dzisiejszy. Równie trwałym śladem działalności Pałubickiego są wydawane od 1963 "Zeszyty Naukowe Akademii Muzycznej". P. wykształcił wielu kompozytorów (E. Głowski, K. Guzowski, E. Rymarz, J. Hajdun, Z. Pniewski) o sprawdzonym już dorobku twórczym. W swej twórczości kompozytorskiej kierował się logiką przebiegu formalnego utworu, przemawiał językiem współczesnym, stroniąc od skrajnej awangardy.

Publikacje dostępne w sprzedaży