WYPOŻYCZENIA KATALOG KSIĘGARNIA PBM

Kompozytorzy

Jerzy Lefeld

1898-1980

Jerzy Albert Lefeld, urodzony 17 stycznia 1898 w Warszawie, zmarł 22 lutego 1980 roku w Warszawie, polski pianista, kompozytor, pedagog. Muzyki uczył się początkowo u L. Prüfferowej i S. Judyckiego (fortepian). Od 1908 roku kształcił się w Instytucie Muzycznym w Warszawie, gdzie ukończył studia pianistyczne w klasie A. Michałowskiego (1916) i kompozycji pod kierunkiem R. Statkowskiego (1917). Z uczelnią tą i późniejszym konserwatorium związał się od razu wieloletnią współpracą pedagogiczną (1917-1939). W latach 1924-1026 współpracował także z eksperymentalnym studiem radiowym w Warszawie, a od 1926 już z Polskim Radiem (m.in. jako członek Małej Orkiestry PR prowadzonej przez J. Ozimińskiego). W latach 1941-1944 zajmował się pedagogiką, koncertował w kawiarniach i w domach prywatnych. Po wojnie prowadził klasę fortepianu w PWSM w Warszawie (do 1971). W czasie ponad 60-letniej działalności pedagogicznej wykształcił 40 pianistów (jego uczniami byli m.in. Witold Lutosławski, S. Kisielewski oraz – na kursie średnim – W. Małcużyński).

Lefeld był wybitnym pianistą-kameralistą. Akompaniamentem zajmował się już w młodości, towarzysząc swojemu ojcowi, tenorowi-amatorowi. W latach 1917-1926 wystąpił z S. Barcewiczem na ponad 100 koncertach. Lista artystów, z którymi występował, zawiera nazwiska ponad 50 śpiewaków (m.in. S. Korwin-Szymanowska, A. Sari, E. Bandrowska-Turska, W. Wermińska, W. Brégy, W. Calma, A. Orda, B. Paprocki, A. Hiolski, S. Woytowicz, J. Artysz) i około 30 różnych instrumentalistów (m.in. K. Flesch, P. Hindemith, I. Haendel, Z. Francescati, R. Ricci, I. Dubiska, E. Umińska, W. Kochański, E. Kochański, W. Wiłkomisrka, K.A. Kulka). Grał również w duetach fortepianowych z Z. Rabcewiczową (nagranie m.in. „Ronda C-dur” na 2 fortepiany Chopina), R. Maciejewskim, M. Wiłkomirską, W. Szpilmanem. Jako kompozytor debiutował 2 symfoniami wykonanymi w Filharmonii Warszawskiej („I Symfonia” – 1919, dyrygował Z. Birnabaum, „II Symfonia” – 1925, dyrygował J. Ozimiński). Obie symfonie przypominano w latach 70. w wykonaniu WOSPRiT („I”- 1978, dyr. J. Maksymiuk, „II”- 1979, dyr. W. Michniewski). Lefeld otrzymał nagrodę państwową II stopnia (1955), nagrodę muzyczną miasta Warszawy (1957), nagrodę Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (1965).

Jan Popis, Encyklopedia muzyczna PWM, KLŁ