Kompozytorzy

Feliks Rybicki

1899-1978

Feliks Bronisław Tymoteusz, pseudonim Alban Ryks, Zbigniew Szarecki, urodził się 24 stycznia 1899 roku w Warszawie, zmarł 24 sierpnia 1978 roku tamże. Polski kompozytor, pedagog i dyrygent. W latach 1920–24(?) studiował kompozycję pod kierunkiem R. Statkowskiego oraz dyrygenturę u E. Młynarskiego i H. Melcera w konserwatorium w Warszawie. Następnie w latach 1930–31 kontynuował studia kompozytorskie u W. Maliszewskiego i L. Różyckiego. W 1926 roku debiutował jako dyrygent w Filharmonii Warszawskiej. Prowadził głosy amatorskie i szkolne zespoły instrumentalne i chóralne. W 1927 roku był drugim dyrygentem Towarzystwa Śpiewaczego „Lutnia”. W latach 1933–35 kierował chórem i orkiestrą w Centralnych Zakładach Wojskowych w Rembertowie, a od 1937 do 1939 roku Chórem Oratoryjnym przy Filharmonii Warszawskiej. Współpracował jako dyrygent i kompozytor z Polskim Radiem i teatrami warszawskimi. Równolegle uczył śpiewu chóralnego w gimnazjach Warszawy oraz wykładał w Szkole Muzycznej im. Karłowicza i Kolegium Muzycznym, którego był współtwórcą. W okresie okupacji uczył gry na fortepianie, występował w kawiarniach warszawskich, kierował chórem i przedstawieniami operetkowymi w Teatrze Miasta Warszawy. Od 1945 roku pracował w Polskim Radiu w dziale muzycznym i dziecięco-młodzieżowym jako dyrygent i kompozytor, dyrygował chórami w Elektrowni i Gazowni Warszawskiej. W latach 1951–53 i 1958–59 był profesorem dyrygentury w PWSM w Sopocie, 1956-57 prowadził kurs dyrygencki dla kapelmistrzów wojskowych przy PWSM w Warszawie. W latach 1957–70 kierował orkiestrą i chórem Państwowego Liceum Muzycznego w Warszawie.

Feliks Rybicki otrzymał I nagrodę na konkursie Liry Polskiej w Warszawie za Jej obraz — kartka z albumu, III nagrodę na konkursie Liry Polskiej za Petite valse, I nagrodę na konkursie Towarzystwa Śpiewaczego “Echo–Macierz” za Opowieść o tęskniącej królewnie na chór mieszany (1931 r.), Nagrodę Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci (1952 r., 1977 r.), Krzyż Kawalerów Orderu Odrodzenia Polski (1956 r.), wyróżnienie Ministra Kultury i Sztuki za pracę pedagogiczną (1959 r.), nagrodę państwową III stopnia za twórczość artystyczną (1962 r.).

Jego twórczość zgromadzona została w ponad 50 opusowanych dziełach na orkiestrę, utworach wokalno-instrumentalnych, wokalnych, w utworach kameralnych i utworach fortepianowych. Wśród tych ostatnich szczególnym zainteresowaniem cieszyły się dzieła o pedagogicznym charakterze, np. Mały modernista, Gram wszystko, Zaczynam grać i Już gram oraz bardzo popularny Koncert dla małych rąk w wersji na fortepian, 2 orkiestry smyczkowe i perkusję.

[Anna Nowak, Encyklopedia muzyczna PWM]