Dedykowana Eugenii Umińskiej Burleska na skrzypce z fortepianem (1940) należy do utworów charakterystycznych z elementami wirtuozowskimi. Kompozycja odznacza się specyficznym humorem, pełna jest zaskakujących zwrotów muzycznej akcji, kipi żywiołowością.
Kompozytor i skrzypek w jednej osobie zawarł w niej wszystko, co najatrakcyjniejsze, jeśli chodzi o technikę gry na skrzypcach. Pojawiają się więc podwójne dźwięki, pochody oktaw, smyczki skaczące (spiccato, sautillé), akordy grane pizzicato prawą oraz lewą ręką, jest efektowne glissando łączone z trylem. Obok zawadiackiego tematu głównego pojawia się nastrojowa, nieco rozmarzona kantylena grana con sordino.
Warto odnotować, że partia fortepianu nie jest jedynie prostym, szablonowym akompaniamentem; pomyślana została jako partia koncertująca, pełnoprawna muzycznie, współtworząca utwór. Mamy zatem do czynienia z kompozycją popisową zarówno dla skrzypka, jak i dla pianisty, z idealnie zachowaną równowagą między dwoma instrumentami.
Wznowiony po latach i udostępniony skrzypkom utwór zasługuje na to, by odkryć go na nowo i umozliwić mu  powtórne wejście w obieg koncertowy. Jestem pewny, że tak właśnie się stanie.
                                                    
                        - Autor opracowania: Antoni Cofalik
 
- Seria: Strumento
 - ISMN 979-0-2740-3032-2
 - Wersja językowa wydania: pol, ang,
 - Liczba stron: 16+4
 - Oprawa: miękka
 - Nr wydania: 1
 - Rok wydania: 2020
 - Postaci: głos solowy (instrument) z akompaniamentem
 - Format: N4 stojący (235x305 mm)
 
                        
			                
			                
                        
                        
                                        

