• Czas trwania: 10
• Obsada: A solo-coro femminile-3232-4030-batt (3esec) cel 2ar pf-archi
• Rok powstania utworu: 1917, 1924
• Autor słów: Zofia Szymanowska
• Wersja językowa słów: pol
• Postaci: głosy, partytura

W twórczości K. Szymanowskiego z lat 1914-20 zwraca uwagę grupa kompozycji inspirowanych tematyką antyczną. Wśród nich jest Demeter kantata, jak sam ją określa kompozytor w liście do wydawcy: jest to rodzaj kantaty, i jeśli nie jest ona muzyką dokładnie kościelną, to wszakże posiada poważny religijny charakter (taki rodzaj greckiej Stabat Mater). Zofia Szymanowska - autorka wiersza z teksów eleuzyjskich wybrała fragment opisujący żale matki poszukującej zaginionej córki, pozwalający na uwypuklenie czynników liryczno-ekspresyjnych. Zależność między muzyczną formą a tekstem Demeter wskazuje na związek formy tego utworu z późnoromantyczną pieśnią deklamacyjną. Solowa partia wokalna jest wierną muzyczną transpozycją deklamacji poetyckiej, zachowuje akcenty mowy i jej rytm, podstawą frazy jest struktura syntaktyczna wiersza. Charakterystyczne dla Szymanowskiego podporządkowanie muzyki tekstowi wyraziło się w użyciu formy przekomponowanej, w której każda zwrotka otrzymuje odrębne opracowanie muzyczne. Nagromadzenie środków figuracyjno-ornamentalnych ma znaczenie ilustracyjne. Na szmerowym tle wprowadza kompozytor tematy melodyczne uzupełniające melodię głosu solowego. Chór jest traktowany na sposób instrumentalny, co również ma znaczenie ilustracyjne. Całość utrzymana pod względem dynamicznym w p do pppp, brzmienie jest delikatne, stłumione. Jedyna kulminacja dynamiczna w ff przypada na słowach i pustkę tulę na zmartwiałym łonie. W środkach techniki dźwiękowej nie odbiega Demeter od innych utworów tego okresu jak III Symfonia czy I Koncert skrzypcowy. (Zofia Helman na podstawie wstępu do Dzieł, PWM) Wydanie razem z ''Agawe'' jako szkic partytury w postaci fascimilowej.