• Czas trwania: 8'
• Rok powstania utworu: 1. poł. XV w.
• Autor opracowania: Józef Chomiński
• Wersja językowa słów: lat
• Postaci: głosy, partytura

Utworem, który budzi największe zainteresowanie w spuściźnie Mikołaja z Radomia, jest jego Magnificat, a więc muzyczne opracowanie kantyku Marii Panny, zaczerpniętego z Ewangelii wg św. Łukasza. Dzieła tego typu były dość rozpowszechnione w XV wieku; dla nas największe znaczenie ma fakt, że polski kompozytor zastosował tu technikę fauxbourdon, która stała się symbolem przemian, jakie dokonywały się w muzyce tego czasu. Zastosowanie tej techniki miało doniosłe znaczenie dla brzmienia utworu - to właśnie w fauxbourdon upatruje się początki myślenia akordami, tak ważnego dla muzyki następnych epok. Co jednak szczególnie istotne, Mikołaj z Radomia był jednym z pierwszych twórców europejskich, który zastosował to iście awangardowe - jak na tamte czasy - rozwiązanie. Jego Magnificat porównuje się zwłaszcza z utworami młodego Guillaumea Dufaya (ur. 1397, zm. 1474) - wielkiego mistrza sztuki polifonii, pioniera w zastosowaniu tej techniki, wyznaczającego standardy komponowania muzyki w XV stuleciu. Dzieło Radomskiego niezwykle przypomina powstałe zapewne w tym samym czasie Magnificat sexti toni burgundzkiego kompozytora nie tylko ze względu na zastosowanie fauxbourdon i podobieństwa melodyczne, ale również z uwagi na pokrewną, niezwykle symetryczną budowę utworu.