• Czas trwania: 7'
• Obsada: 2121-2210-batt-archi
• Rok powstania utworu: 1956
• Postaci: głosy, partytura

W jednym z felietonów zamieszczonym w Tygodniku Powszechnym Stefan Kisielewski przyznaje się do fascynacji, jaką przed wojną wzbudziła w nim poezja Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego: Ileż tu bogactw różnorodnych: liryzm i ironia, pamflet, dezynwoltura, lecz i bystry skrót diagnozy, wirtuozeria olśniewająca a i historia z polityką w odpowiedniej dozie zmieszana. Po wojnie obaj artyści znaleźli wspólny dach w słynnej kamienicy poetów i pisarzy przy Krupniczej 22 w Krakowie. Stosunki między sąsiadami układały się różnie, ale to właśnie wtedy Stefan Kisielewski skomponował 12 pieśni do słów autora Zielonej gęsi. W 1959 powstały kolejne pieśni do dwóch, ostatnich poematów z cyklu Zaczarowana dorożka, natomiast wcześniej, bo w 1956 roku kompozytor pracował nad muzyką do baletu Niedziela nad Wisłą. O tym balecie niewiele wiadomo, trudno też stwierdzić z całą pewnością, czy to wiersz Gałczyńskiego pod tym właśnie tytułem stał się inspiracją dla kompozytora. Z baletu zachowała się jedynie Polka. I to jej zawartość dźwiękowa może wskazywać źródło natchnień. Utwór równie dobrze mógłby się zresztą nazywać Polka cyrkowa, ale taki tytuł przecież już istniał Bo muzyka tej pięciominutowej kompozycji w sposób niezwykle sugestywny wywołuje obrazki niczym z jakiegoś felietonu Wiecha poprzez wesoły temat pierwszy przejmowany przez różne instrumenty, quasi-marszowy temat drugi przywodzący na myśl przemarsz orkiestry strażackiej, jakieś dźwiękowe podchody i wreszcie powrót obu tematów w repryzie, po pełnym dźwiękowych przygód przetworzeniu. Żart muzyczny, a z jaką maestrią uczyniony! [Małgorzata Gąsiorowska]