PWM

Wyszukiwanie zaawansowane

BMO_Strona_główna  >   Orkiestrowe   >   Orkiestra symfoniczna

Utwory wg kategorii

Zamów materiał

Stanisław i Anna Oświecimowie op. 12
poemat symfoniczny (Partytura i głosy w nowej edycji Dzieł Mieczysława Karłowicza)

  • Czas trwania: 24'
  • Obsada: 4444-6331-batt (3esec) 2ar-archi
  • Rok powstania utworu: 1907
  • Prawykonanie: 27 kwietnia 1908 roku w Filharmonii w Warszawie
  • Postaci: partytura i głosy

Geneza poematu symfonicznego Stanisław i Anna Oświecimowie sięga głęboko w młodzieńcze lata kompozytora i spowita jest pewną tajemnicą. Adolf Chybiński, skrupulatny biograf kompozytora odnotowuje, iż między 9 a 14 lutego 1893 roku Karłowiczowie wraz z dziećmi przebywali w Krakowie na ślubie córki Wandy z Zygmuntem Wasilewskim1. Wówczas to 16-letni Mieczysław zobaczył na wystawie w Sukiennicach obraz Stanisława Bergmana Stanisław Oświęcim przy zwłokach Anny Oświęcimówny. Bergman był utalentowanym uczniem Jana Matejki. Urodził się w Krośnie, gdzie od XVII wieku, w kościele Franciszkanów, w barokowej kaplicy-mauzoleum znajduje się krypta grobowa rodzeństwa Oświecimów. Otoczona lokalnym kultem, stała się na przełomie XVIII i XIX wieku źródłem popularnej, na wskroś romantycznej legendy o tragicznej miłości brata i siostry. Legenda trafiła w psychice młodzieńca na podatny grunt. Jak wspominały
bliskie kompozytorowi osoby – Helena Romer-Ochenkowska, Alina Świderska, Kazimierz Prószyński – Mieczysław darzył silnym uczuciem swoją cioteczną siostrę Ludwikę Śniadecką; bliski znajomy kompozytora Stanisław Szumowski sugerował, iż ta młodzieńcza miłość odegrała istotną rolę w późniejszej
inspiracji poematu. Romantyczny motyw zawodu miłosnego czy też miłości nieszczęśliwej, tragicznej – pojawia się już w pieśniach, następnie zaś w uwerturze do Białej gołąbki i pierwszym poemacie symfonicznym kompozytora Powracające fale. Karłowicz zdradzał szczególne upodobanie do takich historii. Czy szedł wyłącznie za modą swoich melancholijnych, pesymistycznych czasów? Z pewnością nie. Za taką postawą kryły się niewątpliwie osobiste przeżycia i uwarunkowania psychiczne, depresyjna natura kompozytora, jego samotnictwo. A zatem poemat Stanisław i Anna Oświecimowie to charakterystyczny przykład umuzycznienia romantycznego mitu „nieszczęśliwej miłości”; utwór programowy, w którym narracja dramatyczna przekształca się w finalistyczną strukturę „dążenia ku wieczności”.

Partytura do kupienia

Inne utwory kompozytora

Karłowicz Mieczysław

Smutna opowieść

poemat symfoniczny op. 13

Karłowicz Mieczysław

Rapsodia litewska

poemat symfoniczny op. 11

Karłowicz Mieczysław

Odwieczne pieśni

poemat symfoniczny op. 10 (Partytura i głosy w nowej edycji Dzieł Mieczysława Karłowicza)

Karłowicz Mieczysław

Powracające fale op. 9

poemat symfoniczny na orkiestrę, Dzieła t. VI

Karłowicz Mieczysław

Serenada

op. 2 na orkiestrę smyczkową (opr. B. Wodiczko)

Karłowicz Mieczysław

Epizod na maskaradzie

poemat symfoniczny op. 14

Karłowicz Mieczysław

Smutna opowieść (Preludia do wieczności) op. 13, t.X

poemat symfoniczny na orkiestrę

Karłowicz Mieczysław

Symfonia e-moll "Odrodzenie"

op. 7

Karłowicz Mieczysław

Koncert skrzypcowy A-dur

op. 8

Karłowicz Mieczysław

Serenada

op. 2 na orkiestrę smyczkową

Karłowicz Mieczysław

Stanisław i Anna Oświecimowie

poemat symfoniczny op. 12

Copyright © 2013 PWM