PWM

Wyszukiwanie zaawansowane

BMO_Strona_główna  >   Orkiestrowe   >   Orkiestra symfoniczna

Utwory wg kategorii

Zamów materiał

Trzy postludia
na orkiestrę symfoniczną

  • Czas trwania: 17'
  • Obsada: 3333-4331-batt (4esec) cel 2ar pf-archi
  • Rok powstania utworu: I:1958 II: 1960, III: 1959
  • Postaci: głosy, partytura

''Mym pierwszym zamiarem był obszerny cykl symfoniczny, składający się z szeregu ''utworów koncertowych'' (tak początkowo zamierzałem je nazwać). Pracę nad cyklem przerwałem w końcu 1960 roku dla ''Gier weneckich'' i wkrótce potem stało się dla mnie jasne, że nigdy już jej nie podejmę. Pierwszy z utworów wykończyłem w 1963 roku i zadedykowałem Międzynarodowemu Czerwonemu Krzyżowi w Genewie, aby stosownie do prośby tej instytucji mógł stanowić zakończenie programu uroczystego obchodu stulecia jej istnienia. Wiąże się z tym tytuł ''Postludium'', który dla prostoty nadałem również dwóm pozostałym utworom. Tytuł ten pasuje zresztą do nich choćby z tego powodu, że są to ostatnie moje kompozycje, jakie napisałem w całkowicie niealeatorycznej konwencji.'' (W. Lutosławski) Jednoczęściowe ''Postludium I'' zbudowane jest z trzech epizodów. Pierwszy eksponuje różne połączenia barw instrumentalnych, istotą drugiego jest narastanie dynamiki od pianissimo do tutti w fortissimo i powrót do piano, przy czym kulminacja tego trzydziestoipółtaktowego epizodu wypada w dwudziestym takcie, tj. dokładnie w dwóch trzecich jego długości. Trzeci epizod wiąże elementy obu poprzednich, a więc grę barw instrumentalnych znaną z początkowego fragmentu z dramaturgią kształtowaną w sposób właściwy dla epizodu środkowego, przy czym jeszcze bardziej spada w nim napięcie. Charakterystyczną cechą ''II Postludium'' jest ustawiczny ruch w bardzo szybkim tempie. Idea tego rodzaju ruchu - utrzymanego w stonowanej dynamice - ma swoje źródło w początku drugiej części Koncertu na orkiestrę, lecz materia muzyczna jest całkowicie odmienna. Kompozytor operuje rozmaitymi wariantami tych samych komórek interwałowych i motywów rytmicznych granych przez kilka instrumentów i tworzących swojego rodzaju ''wiązkę'' głosów. Nakładane na siebie, wywołują złudzenie braku synchronizacji pomiędzy głosami i tym samym po raz pierwszy w muzyce Lutosławskiego dochodzi do rozmycia wyrazistości harmonicznej. ''III Postludium'' zbudowane jest nie mniej ściśle i konsekwetnie jak obydwa poprzednie. Rozpoczyna je kwartowy akord grany tutti w dynamice fortissimo (h-e-a), który w dalszym przebiegu utworu pojawiać się będzie wielokrotnie, zawsze zapowiadając nowy, kontrastujący epizod. Akord pojawia się 36 razy w niezmiennej postaci interwałowej oraz tej samej dynamice. Dopiero pod sam koniec Postludium, wraz z narastaniem głośności, napięcie potęguje niespodziewana zmiana w jego budowie, gdyż stałe dotąd struktury kwartowe zastępują wielkosekundowe (f-g-a); ponadto dwukrotnie dotychczasowy, nieustanny pęd przerywa pauza generalna. Począwszy od czterdziestego powtórzenia akordu interwały zmieniają się raz po raz, następują kolejno tercje wielkie (des-f-a), tercje małe (es-ges-a), sekundy małe (g-as-a). Akord sekundowy powtarza się pięciokrotnie w dynamice forte fortissimo, a następnie sześć razy coraz ciszej (ff-f-mf-mp-p-pp). Utwór urywa się, sprawiając wrażenie, jakby sprężyna napędzająca mechaniczną zabawkę rozkręciła się prawie do końca, resztkami energii poruszając drgający jeszcze mechanizm - i jest to jeden z najoryginalniejszych pomysłów formalnych w ówczesnym dorobku Lutosławskiego. [Krzysztof Meyer, opr.dg]

Partytura do kupienia

Inne utwory kompozytora

Lutosławski Witold

Fanfare for Louisville

na instrumenty dęte i perkusję

Lutosławski Witold

Koncert na fortepian i orkiestrę

Lutosławski Witold

Koncert na orkiestrę

Lutosławski Witold

Lacrimosa

na sopran, chór i orkiestrę

Lutosławski Witold

Cztery sygnały

1. Motyw z Rzeszowskiego, 2. Motyw z Łowickiego, 3. Motyw mazowiecki, 4. Motyw własny

Lutosławski Witold

Livre pour orchestre

na orkiestrę symfoniczną

Lutosławski Witold

Łańcuch III

na orkiestrę

Lutosławski Witold

Prelude for Guildhall School of Music and Drama

na orkiestrę

Lutosławski Witold

Fanfare for Los Angeles Philharmonic

na instrumenty dęte blaszane i perkusję

Lutosławski Witold

Chantefleurs et chantefables

cykl pieśni na sopran i orkiestrę

Lutosławski Witold

Fanfare for CUBE (Cambridge University Brass Ensemble)

na kwintet instrumentów dętych blaszanych

Lutosławski Witold

10 tańców polskich

na orkiestrę kameralną
Copyright © 2013 PWM