• Rok powstania utworu: 2003
• Zamówienie: materiał na życzenie
• Postaci: głosy, partytura

Poemat symfoniczny Blood powstał w szczególnym czasie, końca wieku i milenium. Mykietyn, w charakterystyczny dlań, postmodernistyczny sposób flirtuje tutaj z przeszłością, nadając elementom tradycyjnym nowe, nierzadko paradoksalne oblicze. Porwana, zdysocjowana faktura muzyki zdaje się nie pasować do przyjętego powszechnie rozumienia romantycznego gatunku. Jest przy tym niezwykle wyrazista i sugestywna, budząc skojarzenie z niespokojną współczesnością. Obsesyjnie powtarzany sześciodźwiękowy motyw, wdrapujący się bezskutecznie raz po raz quasi tonalnym pasażem irytuje i niepokoi, nawet wtedy, gdy prezentuje go czelesta. Podobne wrażenie tworzą wielopiętrowe ostinata rozpościerające się na długich przestrzeniach repetycje drobnego, choć zapadającego w pamięć motywu. Zamiast rozmachu i potoczystej elokwencji, którą znamy z poematów Liszta czy Straussa, Blood toczy się z pozoru nieskładnie z pozoru, albowiem muzyka skonstruowana została bardzo starannie. Kompozytor prowokuje refleksję nad naszym szalonym światem, dając jego oryginalną ilustrację. W jej centrum są ludzkie bolączki i obsesje, lęki i frustracje. Muzyce Krwi daleko jest do snów i marzeń jest ona mocno zakorzeniona w doczesnej rzeczywistości. [Maciej Jabłoński]