PWM

Wyszukiwanie zaawansowane

BMO_Strona_główna  >   Orkiestrowe   >   Orkiestra symfoniczna

Utwory wg kategorii

Zamów materiał

Epizod na maskaradzie
poemat symfoniczny op. 14

  • Czas trwania: 21'
  • Obsada: 4444-6331-batt (4esec) cel 2ar-archi
  • Rok powstania utworu: 1909
  • Autor opracowania: Grzegorz Fitelberg
  • Autor wyciągu: Jerzy Lefeld
  • Postaci: głosy, partytura

Epizod na maskaradzie op. 14 jest ostatnim dziełem Karłowicza; śmierć kompozytora w lutym 1909 przerwała pracę nad rozpoczętym w 1908 utworem, który dokończył później Grzegorz Fitelberg. Prawykonanie odbyło się pięć lat po śmierci kompozytora, w 1914. Na rękopisie widnieją skreślone ręką Karłowicza słowa: ona (głośno): (półgłosem): . Przyjaciel Karłowicza, S. Szumowski, wspomina, iż jednym z ulubionych autorów Karłowicza był Turgieniew, poddaje też myśl, że być może źródłem inspiracji do napisania Epizodu na Maskaradzie było opowiadanie Turgieniewa Trzy spotkania. Ostatnie z owych spotkań mężczyzny z tajemniczą piękną nieznajomą, spotkanie, po którym pozostała tylko pustka i wspomnienie niedościgłego szczęścia, nastąpiło na maskaradzie. Muzyka istotnie zdaje się potwierdzać domysły Szumowskiego tło psychologiczne takiego komentarza doskonale do niej przystaje. Epizod na maskaradzie ma kształt allegra sonatowego, poprzedzonego wstępem Allegro maestoso, opartym na fanfarowym motywie, który wprowadzają rogi przy wtórze ostrych dźwięków trąbek. Od molto agitato rozpoczyna się ekspozycja: smyczki rozpoczynają temat pierwszy, a właściwie grupę tematu pierwszego, jest on bowiem szeroko rozbudowany; zamyka go przypomnienie fanfarowego motywu ze wstępu. Jeśliby snuć analogię z literackim przebiegiem ostatniego obrazu Trzech spotkań, można by temat pierwszy określić jako temat mężczyzny, temat drugi zaś łagodny w rysunku, spokojniejszy, mniej dramatyczny byłby obrazem nieznajomej. W przetworzeniu obydwa tematy zmieniają się, kompozytor wysnuwa z nich motywy nowe, melodie splatają się z sobą. Część przetworzeniowa należy do mistrzowskich kart twórczości Karłowicza. Repryzę rozpoczyna motyw wstępu, po nim pojawia się temat pierwszy, wprowadzony przez rogi unisono, i motyw nieznajomej, który zamyka repryzę. Jeszcze tylko obój wplecie wspomnienie tematu bohatera dzieła. [T. Chylińska, S. Haraschin, M. Jabłoński Przewodnik po muzyce koncertowej, PWM 2003]

Partytura do kupienia

Inne utwory kompozytora

Karłowicz Mieczysław

Symfonia e-moll "Odrodzenie"

op. 7

Karłowicz Mieczysław

Serenada

op. 2 na orkiestrę smyczkową (opr. B. Wodiczko)

Karłowicz Mieczysław

Powracające fale op. 9

poemat symfoniczny na orkiestrę, Dzieła t. VI

Karłowicz Mieczysław

Smutna opowieść

poemat symfoniczny op. 13

Karłowicz Mieczysław

Stanisław i Anna Oświecimowie

poemat symfoniczny op. 12

Karłowicz Mieczysław

Odwieczne pieśni

poemat symfoniczny op. 10 (Partytura i głosy w nowej edycji Dzieł Mieczysława Karłowicza)

Karłowicz Mieczysław

Smutna opowieść (Preludia do wieczności) op. 13, t.X

poemat symfoniczny na orkiestrę

Karłowicz Mieczysław

Stanisław i Anna Oświecimowie op. 12

poemat symfoniczny (Partytura i głosy w nowej edycji Dzieł Mieczysława Karłowicza)

Karłowicz Mieczysław

Rapsodia litewska

poemat symfoniczny op. 11

Karłowicz Mieczysław

Serenada

op. 2 na orkiestrę smyczkową

Karłowicz Mieczysław

Koncert skrzypcowy A-dur

op. 8
Copyright © 2013 PWM