• Czas trwania: 145'
• Obsada: 2S MS 3T 1Bar. 3B soli-coro misto-3333-4331-batt ar org-archi
• Rok powstania utworu: 1927
• Autor libretta: Jerzy Żuławski
• Postaci: głosy, partytura, wyciąg fortepianowy, głosy chóralne

Akt I: Młody rzeźbiarz Arno nadaje posągowi Matki Boskiej rysy tajemniczej ukochanej, Ijoli, która co noc pojawia się w oknie jego klasztornej celi, w której pracuje. Akt II: Rycerz Kuno powraca z wojennej wyprawy i dowiaduje się, że jego żona, Maruna, co nocy wychodziła z sypialni przez okno. Ona sama dowiaduje się o klątwie, przez którą prawdziwą miłość może przeżyć tylko we śnie, a życiem zapłaci za jej spelnienie na jawie. Kuno zaczaja się w nocy i widząc wychodzącą przez oko Marunę zabija giermka Hena, który - zakochany w swej pani - usiłuje jej bronić. Akt III: Kuno wobec zakonników oskarża małżonkę o wiarołomstwo, nie wiedząc, że cierpi ona na lunatyzm. Arno rozpoznaje w Marunie tajemniczą ukochaną. Inkwizytor Damazy, oskarżając Marunę o konszachty z szatanem, żąda jej spalenia na stosie. Kuno chcąc ją ocalić od strasznej śmierci odmawia wydania jej zakonnikom. Akt IV: Do zamkniętej w zamkowej wieży Maruny dostaje się Arno i proponuje jej wspólną ucieczkę. Maruna wie jednak, że Arno uwierzył w rzucane na nią oskarżenia i zburzył posąg Marii, któremu nadał jej rysy. To zniszczyło ich wielką i czystą miłość. Kuno, który zastaje parę w tym momencie, sądzi, że to schadzka, gotów jest jednak uwierzyć w tłumaczenia Maruny. Ona jednak, wiedząc, że ukochany Arno zwątpił w nią, nie chce żyć dłużej i nic nie wyjaśnia. Kuno zabija ją w porywie pasji. Świetne libretto i duża siła dramatyczna muzyki, konsekwentnie opartej na technice motywów przewodnich, przyczyniły się do dużego powodzenia opery zarówno w latach międzywojennych na scenie warszawskiej i poznańskiej, jak też w 1957 roku, kiedy wznowiła ją Opera Wrocławska.