• Czas trwania: 8'
• Obsada: 3[1.2.3/Picc] 3 3[1.2.3/BCl] 3[1.2.3/CBsn] — 4 3 3 1 — Timp 6Perc Harp — Strings
• Rok powstania utworu: 2000
• Zamówienie: Chicago Symphony Orchestra
• Postaci: głosy, partytura

''''Inverted Mountain'' jest rodzajem muzycznej wyprawy poprzez różne skale i interwały, które tak jak poszczególne języki świata posiadają odrębny, swoisty i łatwo rozpoznawalny charakter. Jak sugeruje tytuł, jest to również podróż do wierzchołka góry. Dzieło cechuje rozwibrowana, barwna faktura i dynamiczny, pełen witalności i energii przebieg. Istotnym czynnikiem jest tutaj rytm. Słychać tu częstokroć intrygujące kombinacje zachodzących na siebie rytmów, bazujących na różnych odmianach metrum wywodzącego się z muzyki afrykańskiej. Polirytmiczne i polimetryczne konfiguracje obecne są nie tylko w sekcji perkusji, ale także w innych partiach orkiestrowych. W tej muzycznej podróży dobiegną nas także echa surowej i pełnej energii muzyki górali podhalańskich, jak i owianego legendą krakowskiego hejnału. Plan muzycznej przeprawy poprzez skale i interwały przebiega tu następująco: rozpoczyna i kończy dzieło tercja molowa e-g/g-e. Stopniowo, wznosząc się do punktu utworu, wchodzimy w coraz to nowe rejony harmonicznego rozwoju, opartego na starannie dobranym schemacie interwałowym: czystych kwint i kwart, następnie sekst, a w końcu septym. Interwał septymy zawarty w ostro brzmiących strukturach akordowych, doprowadza do kulminacji całego dzieła. Po osiągnięciu tego 'szczytu'' w całej orkiestrze pojawia się ''rytmiczny unison'' - szybki, równomierny i homogeniczny ruch wszystkich głosów. Nagle cały materiał zostaje odwrócony (''inverted''), w taki sposób, że pierwotny motyw z tercją molową, oparty na skali pentatonicznej, pojawia się w kulminacyjnym momencie, lub inaczej mówiąc - ''na szczycie góry''. Temat ten zaprezentowany jest w potężnym orkiestrowym tutti, opartym na jednoczesnej grze wszystkich instrumentów, ale bez wspólnej pulsacji. Daje to efekt muzycznej ''wieży Babel'' - wielu osób mówiących jednocześnie w wielu różnych językach. Podczas schodzenia, albo zbliżania się do końca dzieła, motywy ludowej muzyki góralskiej pojawiają się na nowo, a w ślad za nimi - sygnał trąbki, tym razem bardziej jeszcze przypominający oryginalną melodię hejnału. Na koniec powraca raz jeszcze motyw (czy też temat) minorowej tercji w wersji odwróconej, kończąc muzyczną wyprawę ''w góry''. Nie trzeba dodawać, że muzyka mieni się tu i wibruje rozmaitymi barwami, zmieniającymi się, jak w kalejdoskopie. W sekcji perkusji wykorzystane są wzbogacające jej brzmienie instrumenty, charakterystyczne dla różnych rejonów świata, ale rzadko pojawiające się w klasycznej orkiestrze. Wśród nich wymienić trzeba pałeczki bambusowe, bębny afrykańskie, congi, gongi tajlandzkie, indyjskie dzwoneczki Sarna, dzwonki krowie, półksiężyce tureckie i wiele innych. Marta Ptaszyńska