• Czas trwania: 28'
• Obsada: cl b. solo-333(+3sxf)3-3431-tmp batt (4esec) cel 2ar pf-archi(12.12.8.8.6)
• Rok powstania utworu: 2003
• Postaci: głosy, partytura

Na napisanie przeze mnie Koncertu na klarnet basowy i orkiestrę miał na pewno wpływ fakt, że uczyłem się gry na klarnecie w klasie Beniamina Przeździęka w Liceum Muzycznym w Białymstoku. Jako eks-klarnecista mogłem bowiem, przystępując do pracy nad utworem, wykorzystać bezpośrednią znajomość problemów wykonawczych wspólnych dla całej rodziny klarnetów, w tym także klarnetu basowego. Jednak dopiero podczas studiów kompozytorskich uroda brzmienia i wirtuozowskie możliwości klarnetu basowego zainteresowały mnie w sposób szczególny. Sam utwór, pod względem obsady i czasu trwania gatunkowo bliższy jest zapewne symfonii koncertującej, że względu na istotną rolę całej orkiestry w dużej obsadzie oraz poszczególnych jej instrumentów. Solista w pierwszej części nieustannie zmaga się z orkiestrą, walczy o możliwość mówienia odrębnym głosem wobec zbiorowości, bowiem dąży ona nieustannie do zagłuszenia go, odebrania mu prawa do indywidualnego głosu. Mimo to, tak jak w każdej zbiorowości, niektóre jednostki, wyłaniając się z masy, starają się wejść z solistą w rozmaite relacje, z różnym skutkiem. O próbach budowania takich indywidualnych relacji traktuje w dużej mierze część druga, Adagio, w której, w przeciwieństwie do pierwszej, dominują małe, kameralne obsady lub pojedyncze instrumenty towarzyszące soliście. Część ta nie jest wszakże pozbawiona dramatyzmu. Jednak zwolniony czas przepływu muzyki oraz delikatna aura brzmienia metalicznej perkusji, harf nastrojonych w różnicy ćwierćtonu czy rozstrojonego pianina składać się w moim założeniu miały na jej charakter onirycznej fantazji. (Wojciech Ziemowit Zych) Nagranie utworu przez Michała Górczyńskiego z towarzyszeniem Orkiestry Opery i Filharmonii Podlaskiej pod dyrekcją Przemysława Fiugajskiego ukazało się na płycie DUX 0722 Wojciech Ziemowit Zych Utwory orkiestrowe.