• Czas trwania: 21'
• Obsada: 3233-4331-batt pf-archi
• Rok powstania utworu: 1949
• Postaci: głosy, partytura

Moja I Symfonia powstała w latach 1947-49. Przez całe życie stałem przed wyborem: kompozycja czy dyrygentura? Jeszcze w czasie okupacji, dokładnie w roku 1943, zadebiutowałem jako kompozytor Kwartetem smyczkowym. Jednak zaraz po wojnie zacząłem studiować dyrygenturę u Kazimierza Wiłkomirskiego, a wkrótce uprawiać ją zawodowo (w Filharmonii w Poznaniu). Trudno było pogodzić w czasie obie dyscypliny, mimo zajmowania się dyrygenturą wciąż szukałem czasu na komponowanie. I Symfonia została wykonana pod moją dyrekcją w Filharmonii w Warszawie na koncercie Grupy 49. Jest ona jakimś echem przeżyć Powstania Warszawskiego, w którym zginęły moja Matka i Siostra. Stąd też dedykacja pamięci mojej Matki. Część I, w wolnym tempie, stanowi rodzaj preludium, część II energiczna i motoryczna - jest echem walki. Kulminację stanowi część III, o rozbudowanej formie sonatowej. Ważną rolę odgrywa w niej fortepian. W późnych latach 50., kiedy Ernest Ansermet przyjechał na Warszawską Jesień z orkiestrą Suisse Romande, spośród 10 przesłanych mu partytur wybrał moją Symfonię. Była ona wykonywana w różnych krajach, również poza Europą. Jan Krenz