Aktualności
Elżbieta Sikora laureatką nagrody Związku Kompozytorów Polskich
2013-09-23
10 czerwca Związek Kompozytorów Polskich przyznał Doroczną Nagrodę Elżbiecie Sikorze „za wybitną twórczość kompozytorską, operę Madame Curie i działalność kuratorską”. W najbliższą środę - 25 września - odbędzie się jej uroczyste wręczenie.Druga Doroczna Nagroda powędrowała do Zofii Chechlińkiej „za wybitne dokonania w zakresie chopinologii, ze szczególnym uwzględnieniem wydań faksymilowych utworów Fryderyka Chopina”.
Uroczystość wręczenia Dorocznych i Honorowych Nagród Związku Kompozytorów Polskich oraz nagród w Konkursie Młodych Kompozytorów im. Tadeusza Bairda odbędzie się dnia 25 września 2013 (środa) o godz. 14 w siedzibie Stowarzyszenia Historyków Sztuki Rynek Starego Miasta 27 w Warszawie.
Elżbieta Sikora, która w tym roku świętuje jubileusz 70. urodzin, urodziła się 20 października 1943 we Lwowie. W latach 1963-68 studiowała na Wydziale Reżyserii Muzycznej w PWSM w Warszawie, a po uzyskaniu dyplomu wyjechała do Paryża, gdzie w latach 1968-70 studiowała muzykę elektroakustyczną w Groupe de Recherches Musicales pod kierunkiem Pierre'a Schaeffera i François Bayle'a. Po powrocie do Warszawy odbyła studia kompozytorskie pod kierunkiem Tadeusza Bairda i Zbigniewa Rudzińskiego, uzyskując dyplom w 1977 roku. Wraz z Krzysztofem Knittlem i Wojciechem Michniewskim założyła w 1973 grupę kompozytorską KEW, z którą występowała do 1976, koncertując w Polsce (m.in. eksperymentalna improwizacja Drugi poemat tajemny, Warsz. Jesień 1974), Szwecji, Austrii i Republice Federalnej Niemiec. 1981 zamieszkała we Francji, gdzie jako stypendystka rządu francuskiego uczestniczyła w kursie muzyki komputerowej w Institute de Recherche et de Coordination Acoustique/Musique (IRCAM), a następnie studiowała kompozycję u Betsy Jolas (1982-83). Była także stypendystką miasta Mannheimu (1982) oraz Fundacji Kościuszkowskiej (1983-84), dzięki której pracowała przez kilka miesięcy pod kierunkiem Johna Chowninga w Center for Computer Research for Music and Acoustics (CCRMA) przy Stanford University (Kalifornia). W 1999 otrzymała tytuł doktora na Akademii Muzycznej we Wrocławiu. W latach 1985-99 była profesorem kompozycji elektroakustycznej oraz sztuki dźwięku konserwatorium oraz szkoły sztuk pięknych w Angouleme. Prowadziła ponadto zajęcia z kompozycji w Institute Charles Cros w Marne la Vallée (Francja) i w University of Chicago (2004), a także podczas warsztatów w Monachium, Mannheimie, Ulm oraz w Gdańsku (Międzynarodowe Warsztaty Muzyki Współczesnej).
Otrzymała w 1978 II nagrodę na Konkursie im. Webera w Dreźnie za operę kameralną Ariadna, w 1980 wyróżnienia na Konkursie Muzyki Elektroakustycznej w Bourges za The Waste Land i Listy do M., w 1982 I nagrodę na konkursie dla kompozytorek w Mannheimie za utwór Guernica, hommage a Pablo Picasso, w 1999 Prix Magistere Festiwalu Muzyki Elektroakustycznej w Bourges oraz w 1994 dwie nagrody SACEM: Prix de la Partition Pédagogique za Chant'Europe i Prix du Printemps za całą twórczość, w 1996 nagrodę francuskiego Société des Auteurs et Compositeurs Dramatiques (SACD) w Paryżu za operę L'Arrache-coeur oraz w 2000 Heidelberger-Künstlerinnen-Preis. W 2003 nagranie jej utworów przez firmę Le Chant du Mond uzyskało specjalne wyróżnienie Académie du Disque Lyrique w Paryżu. W 1997 została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi RP, a w 2004 mianowana Chevalier de l'Ordre des Arts et des Lettres we Francji. Jej pochodząca z 2011 roku opera Madame Curie została wyróżniona szeregiem nagród oraz wydana na DVD.
Najczęściej czytane:
Dziś, 2 grudnia, rozpoczyna się osiemnasta odsłona jednego z najbardziej prestiżowych europejskich konkursów dyrygenckich: Donatella Flick – London Symphony Orchestra Conducting Competition. W bogatym przekroju repertuarowym jako utwór obowiązkowy znalazł się także Koncert na orkiestrę smyczkową Grażyny Bacewicz.
3 miasta, blisko 40 wydarzeń, koncertów, spotkań i warsztatów edukacyjnych, ponad 800 wykonawców, dzieła 38 kompozytorów związanych z PWM, 1 statuetka „Koryfeusz Muzyki Polskiej” oraz tysiące melomanów w salach koncertowych, miejskiej sonosferze i na radiowej antenie. Polskie Wydawnictwo Muzyczne uczciło 80-lecie swojej działalności wyjątkowym cyklem „Muzyczne spotkania”. Całoroczne obchody jubileuszu Oficyny zwieńczył uroczysty koncert w Filharmonii Krakowskiej z udziałem Laureatki IV Nagrody XIX Konkursu Chopinowskiego Tianyao Lyu.
Refleksje i mistyka nad różnymi obszarami życia to wątki towarzyszące utworom, których prawykonania odbędą się w grudniu. Nowych dzieł kompozytorów współpracujących z Polskim Wydawnictwem Muzycznym będzie można posłuchać w Katowicach oraz Bydgoszczy.
Już 7 grudnia w Studiu S1 w Warszawie specjalnym koncertem swoje osiemdziesiąte urodziny będzie obchodził „Ruch Muzyczny” – najstarsze czasopismo o muzyce klasycznej w Polsce. W programie znajdą się m.in. kompozycje dawnych, legendarnych redaktorów naczelnych – Stefana Kisielewskiego i Zygmunta Mycielskiego
Dziedzictwo muzyczne w nowym formacie — prezentacja portalu Polska Biblioteka Muzyczna podczas XVI Ogólnopolskiej Konferencji Bibliotekarzy Muzycznych pod hasłem "Muzykalia w zmieniającym się otoczeniu bibliotecznym – integracja, współpraca, harmonia".
Z okazji jubileuszu 80-lecia Polskiego Wydawnictwa Muzycznego, zasłużeni pracownicy Oficyny oraz związani z nią autorzy i przedstawiciele polskiego środowiska muzycznego zostali uhonorowani odznaczeniami państwowymi. Samo wydawnictwo otrzymało też Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
I Koncert fortepianowy e-moll op. 11 w rzeczywistości powstał kilka miesięcy po II Koncercie f-moll op. 21; „zamieniona” opusowa numeracja wynika z dat wydań obu utworów. Dziś pochylimy się nad późniejszym z tych dwóch z dzieł, dojrzalszym i kreślonym pewniejszą ręką. W kolejnej odsłonie cyklu „Historia pewnego utworu” przyjrzymy się koncertowym programom, sztambuchowym wyznaniom i pożegnaniu z Ojczyzną.
Choć o życiu i twórczości Fryderyka Chopina napisano już niemal wszystko, jego dwie podróże do Brytanii wciąż pozostają mało znanym epizodem biografii. Książka Petera Willisa „Chopin w Brytanii” rzuca nowe światło na ten fragment życia kompozytora, wypełniając lukę w dotychczasowych badaniach. Teraz nakładem Polskiego Wydawnictwa Muzycznego ukazuje się po raz pierwszy w polskim tłumaczeniu.
Problemy z librettem, kolejne niezrealizowane premiery, konflikt z Londynem i wreszcie zaginięcie partytury – Philaenis, pierwsza opera Romana Statkowskiego, zdawała się nie mieć szczęścia… W kolejnej odsłonie cyklu „Historia pewnego utworu” przyjrzymy się zrządzeniom losu, Pyrrusowym zwycięstwom i długiej drodze na Parnas.
12 listopada 2025 roku przypada setna rocznica śmierci Romana Statkowskiego – polskiego kompozytora nurtu późnoromantycznego i pedagoga, ucznia m.in. Władysława Żeleńskiego, Nikołaja Sołowiowa i Antona Rubinsteina, a (wedle niektórych źródeł) także Nikołaja Rimskiego-Korsakowa. Ciekawy wybór twórczości fortepianowej tego kompozytora, nową instrumentację jego opery Philaenis oraz album z jazzowymi impresjami inspirowanymi operą Maria można znaleźć w katalogu Polskiego Wydawnictwa Muzycznego.
