Aktualności
Polscy Kompozytorzy Dzieciom: Antoni Cofalik
2025-08-13
Odkąd Polskie Wydawnictwo Muzyczne rozpoczęło swoją działalność, publikacje o charakterze pedagogicznym zajmują w jego dorobku szczególne miejsce. Obecne w repertuarze na konkursach i festiwalach, nie tylko przyczyniły się do umocnienia renomy Wydawnictwa, lecz przede wszystkim odegrały znaczącą rolę w rozwoju edukacji muzycznej w Polsce. Z okazji 80 lat istnienia PWM-u, powstał cykl artykułów Polscy Kompozytorzy Dzieciom, poświęcony twórcom, którzy dużą część swojej pracy artystycznej poświęcili młodym adeptom sztuki muzycznej.
Kolejnym kompozytorem, którego sylwetkę chcemy przybliżyć, jest Antoni Cofalik (ur. 1940) – skrzypek, kameralista, pedagog, kompozytor.
Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w Krakowie w klasie skrzypiec prof. Zenona Felińskiego. Następnie kontynuował edukację muzyczną pod okiem Riccarda Brengoli w Accademia Musicae Chigiana w Sienie oraz Michała Wajmana w Sankt Petersburgu. W zakresie muzyki kameralnej kształcił się w Mozarteum w Salzburgu i u Enrica Mainardiego w Konserwatorium w Lucernie. W latach 1963-1991 tworzył Trio Krakowskie razem z pianistą Jerzym Łukowiczem i wiolonczelistą Krzysztofem Okoniem. Muzycy koncertowali na wszystkich kontynentach, byli cenieni za interpretacje kompozycji zarówno klasyków kameralistyki: Mozarta, Beethovena, Schummana, Brahmsa, jak i twórców dwudziestowiecznych: Malawskiego Ravela, Szostakowicza czy Coplanda. W 1964 roku zdobyli pierwszą nagrodę (Premio A. Vivaldi) na międzynarodowym konkursie kameralnym w Sienie za wykonanie Tria Artura Malawskiego, a w 1973 roku z okazji dziesiątego występu w Rzymie otrzymali Złoty Medal Miasta Rzymu.
Antoni Cofalik był liderem młodzieżowego zespołu kameralnego All’antico, który otrzymał złoty medal w Konkursie im. Herberta von Karajana w Berlinie Zachodnim w 1974 roku. Ponadto przez kilka lat pełnił funkcję koncertmistrza w Orkiestrze Polskiego Radia i Telewizji w Krakowie oraz Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy. Od 1968 roku prowadził działalność pedagogiczną w Liceum Muzycznym im. Fryderyka Chopina w Krakowie. Następnie w latach 1980-1985 uczył w bydgoskiej Akademii Muzycznej, a przez kolejne osiem lat w katowickiej. Jego uczniowie są laureatami licznych konkursów krajowych i międzynarodowych.
Praca pedagogiczna Antoniego Cofalika została wielokrotnie doceniona. Zdobywał Nagrody dla Najlepszego Nauczyciela przyznawane podczas międzynarodowych konkursów tj. I Międzynarodowy Konkurs Młodych Skrzypków w Lublinie w 1979 roku, II Międzynarodowy Konkurs Młodych Muzyków im. Piotra Czajkowskiego w Sendai w Japonii w 1995 roku, XIX International Competition of Bohdan Warchal „Talents of Europe” w Dolnym Lublinie na Słowacji w 2011 roku, a w 2006 roku został uhonorowany najwyższym kazachstańskim odznaczeniem w dziedzinie kultury „Złoto Nomadów”. W 2012 roku otrzymał tytuł profesora honoris causa Akademii Smyczkowej w Hamburgu, a w 2016 roku został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Jest konsultantem szkół muzycznych I i II stopnia w zakresie gry na skrzypcach i programu nauczania, wykładowcą letnich kursów i warsztatów skrzypcowych w Łańcucie, Seulu, Żaganiu, Zakopanem, Rybnej i Lusławicach, członkiem jury wielu konkursów. Był jednym z inicjatorów Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Rodziny Grobliczów w Krakowie (1996).
Jako autor i kompozytor, współpracując z Polskim Wydawnictwem Muzyczym, stworzył szereg publikacji pedagogicznych, które stanowią trzon edukacji skrzypcowej w Polsce: Skrzypcowe ABC, Małe ABC na skrzypce, Małe ABC na wiolonczelę, Notatnik metodyczny o grze skrzypcowej, Gamy dwu-, trzy- i czterooktawowe na skrzypce, liczne opracowania literatury skrzypcowej oraz utwory dydaktyczne tj. 6 etiud-kaprysów na skrzypce solo, Ulubione etiudy na skrzypce, Preudium i fughetta (b-a-c-h) na skrzypce solo, Wybór etiud wirtuozowskich na skrzypce, Gdy się Chrystus rodzi… Kolędy i pastorałki na skrzypce solo oraz Ptaszarnię na skrzypce i fortepian przy współpracy z Janiną Garścią. Ponadto współpracuje również z wydawnictwami EUTERPE oraz Bärenreiter Verlag.
Więcej utworów z Serii Pedagogicznej PWM znajdziesz tutaj.
Najczęściej czytane:
Refleksje i mistyka nad różnymi obszarami życia to wątki towarzyszące utworom, których prawykonania odbędą się w grudniu. Nowych dzieł kompozytorów współpracujących z Polskim Wydawnictwem Muzycznym będzie można posłuchać w Katowicach oraz Bydgoszczy.
Już 7 grudnia w Studiu S1 w Warszawie specjalnym koncertem swoje osiemdziesiąte urodziny będzie obchodził „Ruch Muzyczny” – najstarsze czasopismo o muzyce klasycznej w Polsce. W programie znajdą się m.in. kompozycje dawnych, legendarnych redaktorów naczelnych – Stefana Kisielewskiego i Zygmunta Mycielskiego
Dziedzictwo muzyczne w nowym formacie — prezentacja portalu Polska Biblioteka Muzyczna podczas XVI Ogólnopolskiej Konferencji Bibliotekarzy Muzycznych pod hasłem "Muzykalia w zmieniającym się otoczeniu bibliotecznym – integracja, współpraca, harmonia".
Z okazji jubileuszu 80-lecia Polskiego Wydawnictwa Muzycznego, zasłużeni pracownicy Oficyny oraz związani z nią autorzy i przedstawiciele polskiego środowiska muzycznego zostali uhonorowani odznaczeniami państwowymi. Samo wydawnictwo otrzymało też Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
I Koncert fortepianowy e-moll op. 11 w rzeczywistości powstał kilka miesięcy po II Koncercie f-moll op. 21; „zamieniona” opusowa numeracja wynika z dat wydań obu utworów. Dziś pochylimy się nad późniejszym z tych dwóch z dzieł, dojrzalszym i kreślonym pewniejszą ręką. W kolejnej odsłonie cyklu „Historia pewnego utworu” przyjrzymy się koncertowym programom, sztambuchowym wyznaniom i pożegnaniu z Ojczyzną.
Choć o życiu i twórczości Fryderyka Chopina napisano już niemal wszystko, jego dwie podróże do Brytanii wciąż pozostają mało znanym epizodem biografii. Książka Petera Willisa „Chopin w Brytanii” rzuca nowe światło na ten fragment życia kompozytora, wypełniając lukę w dotychczasowych badaniach. Teraz nakładem Polskiego Wydawnictwa Muzycznego ukazuje się po raz pierwszy w polskim tłumaczeniu.
Problemy z librettem, kolejne niezrealizowane premiery, konflikt z Londynem i wreszcie zaginięcie partytury – Philaenis, pierwsza opera Romana Statkowskiego, zdawała się nie mieć szczęścia… W kolejnej odsłonie cyklu „Historia pewnego utworu” przyjrzymy się zrządzeniom losu, Pyrrusowym zwycięstwom i długiej drodze na Parnas.
12 listopada 2025 roku przypada setna rocznica śmierci Romana Statkowskiego – polskiego kompozytora nurtu późnoromantycznego i pedagoga, ucznia m.in. Władysława Żeleńskiego, Nikołaja Sołowiowa i Antona Rubinsteina, a (wedle niektórych źródeł) także Nikołaja Rimskiego-Korsakowa. Ciekawy wybór twórczości fortepianowej tego kompozytora, nową instrumentację jego opery Philaenis oraz album z jazzowymi impresjami inspirowanymi operą Maria można znaleźć w katalogu Polskiego Wydawnictwa Muzycznego.
Marcel Chyrzyński tworzy muzykę akustyczną, elektroakustyczną i elektroniczną. Jest również twórcą muzyki do spektakli teatralnych – jego zainteresowania skierowane są głównie na teatr współczesny. W listopadzie jest naszym Kompozytorem Miesiąca i uchyla drzwi do swojej pracowni, w której odnajdziemy m.in. partytury najnowszych utworów, niezwykłe kolekcje japońskich drzeworytów, czy imponujący zestaw… fajek.
Dorian Gray – operowa odsłona jedynej powieści Oscara Wilde’a na scenie Teatru Wielkiego w Poznaniu. Niewinność i niczym nieskażone piękno w pułapce kultu młodości w operze skomponowanej przez Elżbietę Sikorę i w inscenizacji Davida Pountneya. Za pulpitem dyrygenckim maestro Jacek Kaspszyk.
