Aktualności
"Trzy utwory w dawnym stylu" Henryka Mikołaja Góreckiego
2010-11-16
"Trzy utwory w dawnym stylu na orkiestrę smyczkową powstały w odpowiedzi na przyjacielski zarzut ze strony ówczesnego dyrektora Polskiego Wydawnictwa Muzycznego Tadeusza Ochlewskiego, iż w kompozycjach Góreckiego brak melodii." "Wszystkie trzy utwory odznaczają się znacznym stopniem modalności: pierwszy i trzeci wykorzystują jedynie siedem „białych klawiszy”, natomiast utwór drugi, który jest dawnym tańcem wiejskim, napisany został w skali eolskiej zaczynającej się od g.Utwór pierwszy posiada dwie „prorocze” cechy – parę poruszających się w ruchu wahadłowym akordów w tle (utworzonych przez zachodzące na siebie kwarty czyste) oraz linie melodyczną o krótkich frazach powtarzanych na wzór polskiej pieśni ludowej. Najbardziej bezpośrednie zapożyczenie z muzyki renesansowej ma miejsce w utworze ostatnim.
Górecki prowadził transkrypcję, w tonacji oryginalnej, anonimowej, czterogłosowej pieśni polskiej z połowy XVI wieku pt. Pieśń o weselu Króla Zygmunta Wtórego. Podobnie jak w utworze pierwszym, kompozytor wykorzystuje tu dźwięki melodii do stworzenia pewnej aury harmonicznej: pierwsze pięć dźwięków skali doryckiej buduje tło w początkowej fazie utworu. Równie istotna dla przyszłych utworów (por. Refren) jest jeszcze inna technika melodyczno-harmoniczna: piętrzenie linii melodycznej – w tym przypadku głosu tenorowego pieśni weselnej – aż do utworzenia masywnego, równoczesnego wejścia wszystkich ośmiu głosów instrumentalnych.
Każdy z nich zaczyna się od innego dźwięku skali doryckiej, przy czym oryginalna transpozycja występuje w górnym i dolnym głosie tego układu. Ta prosta technika, dająca ciemny rezonans brzmieniowy, wywodzi się z tabeli serii rozwiniętej w części początkowej I Symfonii. Tam jednak była zamaskowana na skutek manipulacji dźwiękowych i transpozycji oktawowych, a tu objawia się z całą wyrazistością."
(A. Thomas, Górecki, tłum. E. Gabryś,PWM 1998, s. 84-86)
Najczęściej czytane:
Refleksje i mistyka nad różnymi obszarami życia to wątki towarzyszące utworom, których prawykonania odbędą się w grudniu. Nowych dzieł kompozytorów współpracujących z Polskim Wydawnictwem Muzycznym będzie można posłuchać w Katowicach oraz Bydgoszczy.
Już 7 grudnia w Studiu S1 w Warszawie specjalnym koncertem swoje osiemdziesiąte urodziny będzie obchodził „Ruch Muzyczny” – najstarsze czasopismo o muzyce klasycznej w Polsce. W programie znajdą się m.in. kompozycje dawnych, legendarnych redaktorów naczelnych – Stefana Kisielewskiego i Zygmunta Mycielskiego
Dziedzictwo muzyczne w nowym formacie — prezentacja portalu Polska Biblioteka Muzyczna podczas XVI Ogólnopolskiej Konferencji Bibliotekarzy Muzycznych pod hasłem "Muzykalia w zmieniającym się otoczeniu bibliotecznym – integracja, współpraca, harmonia".
Z okazji jubileuszu 80-lecia Polskiego Wydawnictwa Muzycznego, zasłużeni pracownicy Oficyny oraz związani z nią autorzy i przedstawiciele polskiego środowiska muzycznego zostali uhonorowani odznaczeniami państwowymi. Samo wydawnictwo otrzymało też Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
I Koncert fortepianowy e-moll op. 11 w rzeczywistości powstał kilka miesięcy po II Koncercie f-moll op. 21; „zamieniona” opusowa numeracja wynika z dat wydań obu utworów. Dziś pochylimy się nad późniejszym z tych dwóch z dzieł, dojrzalszym i kreślonym pewniejszą ręką. W kolejnej odsłonie cyklu „Historia pewnego utworu” przyjrzymy się koncertowym programom, sztambuchowym wyznaniom i pożegnaniu z Ojczyzną.
Choć o życiu i twórczości Fryderyka Chopina napisano już niemal wszystko, jego dwie podróże do Brytanii wciąż pozostają mało znanym epizodem biografii. Książka Petera Willisa „Chopin w Brytanii” rzuca nowe światło na ten fragment życia kompozytora, wypełniając lukę w dotychczasowych badaniach. Teraz nakładem Polskiego Wydawnictwa Muzycznego ukazuje się po raz pierwszy w polskim tłumaczeniu.
Problemy z librettem, kolejne niezrealizowane premiery, konflikt z Londynem i wreszcie zaginięcie partytury – Philaenis, pierwsza opera Romana Statkowskiego, zdawała się nie mieć szczęścia… W kolejnej odsłonie cyklu „Historia pewnego utworu” przyjrzymy się zrządzeniom losu, Pyrrusowym zwycięstwom i długiej drodze na Parnas.
12 listopada 2025 roku przypada setna rocznica śmierci Romana Statkowskiego – polskiego kompozytora nurtu późnoromantycznego i pedagoga, ucznia m.in. Władysława Żeleńskiego, Nikołaja Sołowiowa i Antona Rubinsteina, a (wedle niektórych źródeł) także Nikołaja Rimskiego-Korsakowa. Ciekawy wybór twórczości fortepianowej tego kompozytora, nową instrumentację jego opery Philaenis oraz album z jazzowymi impresjami inspirowanymi operą Maria można znaleźć w katalogu Polskiego Wydawnictwa Muzycznego.
Marcel Chyrzyński tworzy muzykę akustyczną, elektroakustyczną i elektroniczną. Jest również twórcą muzyki do spektakli teatralnych – jego zainteresowania skierowane są głównie na teatr współczesny. W listopadzie jest naszym Kompozytorem Miesiąca i uchyla drzwi do swojej pracowni, w której odnajdziemy m.in. partytury najnowszych utworów, niezwykłe kolekcje japońskich drzeworytów, czy imponujący zestaw… fajek.
Dorian Gray – operowa odsłona jedynej powieści Oscara Wilde’a na scenie Teatru Wielkiego w Poznaniu. Niewinność i niczym nieskażone piękno w pułapce kultu młodości w operze skomponowanej przez Elżbietę Sikorę i w inscenizacji Davida Pountneya. Za pulpitem dyrygenckim maestro Jacek Kaspszyk.
