Aktualności
3 marca - rocznica urodzin Kazimierza Serockiego
2014-03-04
Wczoraj minęła 92. rocznica urodzin Kazimierza Serockiego. W jego dorobku najważniejszą pozycję stanowią utwory orkiestrowe, w tym także z udziałem instrumentów solowych, jak fortepian, organy, czy flet. Istotnym nurtem odzwierciedlającym jego zainteresowania twórcze są cykle pieśni do tekstów współczesnych poetów polskich. Popularnością wśród słuchaczy i wykonawców cieszą się zwłaszcza utwory „Koncert na puzon i orkiestrę”, „Pianophonie” oraz „Sinfonietta na dwie orkiestry smyczkowe”.Sinfonietta na dwie orkiestry smyczkowe (1965), 14’
0000-0000-archi (10.9.8.7.6 + 10.9.8.7.6)
Cz. I Allegro - zbudowana jest w formie allegra sonatowego (kompozytor wprowadził tu tzw. 'spiegelreprise”). Cz. II Adagio jest swobodna formą passacaglii. Cz. III Vivace, jest pod względem formalnym powiązaniem formy sonatowej z forma ronda. Część ta, bardzo żywa w przebiegu, stanowi główny akcent wyrazowy kompozycji.
Sinfonietta jest utworem o charakterze wirtuozowskim. Zawartość całości podkreśla pewna łączność tematyczna pomiędzy poszczególnymi częściami (I i III). Technika polifoniczna zastosowana w Sinfonietcie wynika z użycia dwóch orkiestr. Zasada dialogu pomiędzy dwoma orkiestrami została przeprowadzona w tym utworze w sposób konsekwentny. W porównaniu z poprzednimi utworami Serockiego Sinfonietta jest pod względem wyrazowym mniej agresywna, bardziej pogodna. Przedstawia ona w twórczości kompozytora nowy typ emocjonalności wynikający z użycia nowych środków technicznych, skupiających w tym utworze główną uwagę kompozytora.
http://www.pwm.com.pl/szczegoly.php?&Sinfonietta_per_due_orchestre_d%27archi&grupa_p=3&przedm=128103
Koncert na puzon i orkiestrę (1953), 20’
tbn solo-3222-4300-batt(4esec)-archi
Koncert na puzon i orkiestrę Serockiego jest jedną z nielicznych, przeznaczonych na puzon, XX-wiecznych europejskich pozycji koncertowych. Koncert został skomponowany w 1953 roku, a więc w niełatwym dla kultury państw bloku wschodniego okresie, szczególnie naznaczonym ideologią socrealizmu. Presja czynników politycznych spowodowała głębokie zapóźnienie rozwoju powojennej sztuki polskiej, skutecznie hamując wszelkie tendencje zmierzające do jej uwspółcześnienia. W muzyce naszego kraju zakorzeniło się wówczas silne przywiązanie do estetyki neoklasycystycznej, które przejawiło się również w Koncercie puzonowym, utrzymanym pod względem stylistycznym w ramach konwencji typowej dla tego gatunku. Jedynym elementem odróżniającym dzieło Serockiego od tradycyjnego schematu jest jego budowa obejmująca cztery ogniwa składowe (zamiast trzech). Wprowadzona przez kompozytora modyfikacja nie pociągnęła za sobą zmiany ról poszczególnych części w procesie budowania całości przebiegu. Specyfika techniki gry na puzonie nie pozwala zanadto na wydobycie aspektów wirtuozowskich czy popisowych - kompozytor zastąpił więc rywalizację pomiędzy solistą a orkiestrą wzajemną ich współpracą (...).
http://www.pwm.com.pl/szczegoly.php?&Koncert&grupa_p=3&przedm=131938
Pianophonie (1978), 32’
pf solo-2130-2220-batt (3esec) 2ar-archi
Pianophonie jest ostatnim utworem Kazimierza Serockiego i zarazem jedynym, w którym użył on środków muzyki elektronicznej. Przy czym elektronika jest tu traktowana jako jeden z instrumentów orkiestry. Serocki wykorzystał live electronics dla wzbogacenia swojej palety barw dźwiękowych, co dla kompozytora o szczególnej wrażliwości kolorystycznej musiało być niezmiernie pociągające. Elektroniczne przetworzenie odnosi się tylko do fortepianu. Jego dźwięk jest zbierany przez trzy mikrofony (jeden z nich to mikrofon kontaktowy) i kierowany do urządzeń przetwarzających. Proces modyfikacji kontroluje reżyser dźwięku, pianista ma natomiast do dyspozycji dwa generatory produkujące tony współgrające według jego woli z dźwiękami fortepianu. Charakterystyczną cechą Pianophonie jest stosowanie przez kompozytora nietypowych sposobów wydobywania dźwięku z instrumentu. Obok tradycyjnej gry na klawiszach mamy tu grę na strunach w różnych postaciach: od uderzania ich palcami i dłońmi, poprzez szarpanie paznokciami, aż po najrozmaitsze uderzenia perkusyjnymi pałkami. W zależności od rodzaju zastosowanych pałek uzyskuje się różne efekty dźwiękowe. Partia fortepianu jest niezwykle wirtuozowska i stawia przed pianistą wiele wyzwań technicznych. Stąd też Pianophonie można traktować jak efektowny koncert fortepianowy.
http://www.pwm.com.pl/szczegoly.php?&Pianophonie&grupa_p=3&przedm=129801
Najczęściej czytane:
Problemy z librettem, kolejne niezrealizowane premiery, konflikt z Londynem i wreszcie zaginięcie partytury – Philaenis, pierwsza opera Romana Statkowskiego, zdawała się nie mieć szczęścia… W kolejnej odsłonie cyklu „Historia pewnego utworu” przyjrzymy się zrządzeniom losu, Pyrrusowym zwycięstwom i długiej drodze na Parnas.
12 listopada 2025 roku przypada setna rocznica śmierci Romana Statkowskiego – polskiego kompozytora nurtu późnoromantycznego i pedagoga, ucznia m.in. Władysława Żeleńskiego, Nikołaja Sołowiowa i Antona Rubinsteina, a (wedle niektórych źródeł) także Nikołaja Rimskiego-Korsakowa. Ciekawy wybór twórczości fortepianowej tego kompozytora, nową instrumentację jego opery Philaenis oraz album z jazzowymi impresjami inspirowanymi operą Maria można znaleźć w katalogu Polskiego Wydawnictwa Muzycznego.
Marcel Chyrzyński tworzy muzykę akustyczną, elektroakustyczną i elektroniczną. Jest również twórcą muzyki do spektakli teatralnych – jego zainteresowania skierowane są głównie na teatr współczesny. W listopadzie jest naszym Kompozytorem Miesiąca i uchyla drzwi do swojej pracowni, w której odnajdziemy m.in. partytury najnowszych utworów, niezwykłe kolekcje japońskich drzeworytów, czy imponujący zestaw… fajek.
Dorian Gray – operowa odsłona jedynej powieści Oscara Wilde’a na scenie Teatru Wielkiego w Poznaniu. Niewinność i niczym nieskażone piękno w pułapce kultu młodości w operze skomponowanej przez Elżbietę Sikorę i w inscenizacji Davida Pountneya. Za pulpitem dyrygenckim maestro Jacek Kaspszyk.
Za Wydarzenie roku uznano Muzyczne Spotkania z okazji 80-lecia Polskiego Wydawnictwa Muzycznego w Narodowym Forum Muzyki – za dwudniowe święto polskiej muzyki we Wrocławiu, które zgromadziło liczną publiczność i ponad pięciuset wykonawców podczas 34 koncertów, warsztatów i spotkań.
7 dni, 7 koncertów w Studiu im. Romany Bobrowskiej Radia Kraków, w tym 6 w formule recitali fortepianowych. 7 nowych programów zbudowanych wokół twórczości wybitnych kompozytorek i kompozytorów XX oraz XXI wieku. Polskie Wydawnictwo Muzyczne, wytwórnia ANAKLASIS i Radio Kraków zapraszają na drugą odsłonę cyklu koncertów ANAKLASIS NA FALI 2.0, która odbędzie się 24–30 listopada 2025 r.
Polska muzyka najnowsza zabrzmi w przedostatnim miesiącu 2025 roku w Warszawie, Krakowie, Łodzi i Katowicach. Usłyszymy kompozycje Marcela Chyrzyńskiego, Wojciecha Widłaka, Pawła Malinowskiego, Aleksandra Lasonia, Krzysztofa Wołka, Hanny Kulenty, Pawła Hendricha oraz Zbigniewa Bargielskiego. Szczególna prapremiera szykuje się także w Poznaniu, gdzie zobaczymy i usłyszymy najnowszą operę Elżbiety Sikory. Tych premier nie można przegapić!
Kolejna edycja Dnia Edukacji Muzycznej dobiegła końca – był to czas pełen zdobywania wiedzy, wymiany doświadczeń, inspiracji i miłych spotkań. W wydarzeniu organizowanym przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne wzięło udział ponad 150 osób. Dziękujemy, że byliście z nami w Poznaniu!
Polskie Wydawnictwo Muzyczne i Filharmonia im. Karola Szymanowskiego w Krakowie mają zaszczyt zaprosić na jubileuszowy koncert, który zwieńczy całoroczne obchody 80-lecia istnienia Oficyny. Ostatnie w tym roku „Muzyczne spotkanie” nie tylko ukaże różnorodność katalogu PWM; dostarczy też niezapomnianych wrażeń i emocji związanych ze wspólnym świętowaniem polskiej muzyki – w najlepszym wydaniu oraz wykonaniu.
15 października podczas gali w De Vere Grand Connaught Rooms w Londynie odbyło się wręczenie prestiżowych nagród Gramophone Classical Music Awards. W kategorii Early Music statuetkę otrzymała płyta ‘The Krasiński Codex’ („Kodeks Krasińskich”) zespołów Ensemble Dragma i Ensemble Peregrina pod kierownictwem Agnieszki Budzińskiej-Bennett. Trzypłytowy album jest jednym z owoców projektu „Kras 52”, zrealizowanego przez Instytut Adama Mickiewicza we współpracy z Polskim Wydawnictwem Muzycznym.
