Aktualności
110 lat Filharmonii Narodowej
2011-10-26
5 listopada 2011 Filharmonia Narodowa obchodzić będzie jubileusz 110 – lecia swojej działalności artystycznej. Jest to najstarsza tego typu instytucja w Polsce, która na przestrzeni lat odegrała ogromną rolę w krzewieniu kultury muzycznej w Warszawie, prezentując niezmiennie wysoki poziom artystyczny. Serdecznie gratulujemy pięknego jubileuszu! Jej otwarcie w 1901 roku jako Filharmonii Warszawskiej było wielkim wydarzeniem kulturalnym, o którym szeroko rozpisywała się ówczesna prasa. Słynny krytyk Aleksander Poliński pisał na łamach „Kuriera Warszawskiego”: „Czy zbiorowa dusza społeczeństwa wyczuje znaczenie kulturalne nowego przybytku sztuki i poprze jego cele? Czy Filharmonia godnie odpowie swemu zadaniu, o tym powiem nam przyszłość niedaleka. Na razie to tylko przewidzieć można, że nowa instytucja ciężkie mieć będzie zadanie do spełnienia, bo szczepienie kultury estetycznej i urabianie charakteru społeczeństwa za pomocą podniosłych wrażeń artystycznych w ogóle niełatwą jest rzeczą. (…) Jest już gmach wspaniały, jest orkiestra wyborowa, jest też biblioteka zaopatrzona obficie; programy koncertów zapowiadają wykonanie dzieł poważnych, również jak udział artystów pierwszorzędnych” .Zdobycie biletów na koncert inauguracyjny było tak trudne, że – jak pisze Danuta Jackiewicz – „na tydzień przed datą koncertu wiele poważnych osobistości nie miało jeszcze zaproszenia, a co dopiero mówić o zwykłych melomanach. Nic dziwnego, że w prasie krążyły tego typu wierszyki:
Filharmonia – nie maruda / Ogłosiła już swe cuda:
Śród koncertów (to nie figa!) / Będzie miała nawet Griega!
Filharmonio! Pełna mocy! / Czcić cię będziem w dzień i w nocy!
Wielbić będziem cię na wylet / Ale daj nam także bilet”.
Natomiast sam przebieg koncertu inauguracyjnego z ciekawymi detalami opisał Włodzimierz Kalicki: „W foyer kręci się i gawędzi ‘cała Warszawa’. Uwagę zwraca słynny wynalazca Jan Szczepanik zwany "polskim Edisonem", znany pisarz Henryk Sienkiewicz i przede wszystkim honorowy gość uroczystości - światowej sławy wirtuoz Ignacy Paderewski. Połączone chóry Lutni z Warszawy i Łodzi śpiewają specjalnie skomponowaną na tę okazję kantatę "Żyj pieśni" Władysława Żeleńskiego. Słowa napisał, też na tę okazję, Or-Ot, popularny warszawski poeta Artur Oppman. Po kantacie rozbrzmiewa „Symfonia d-moll” mieszkającego w Paryżu młodego pianisty i kompozytora Zygmunta Stojowskiego. Pierwszą część koncertu kończy uwertura "Bajka" Moniuszki. Akustyka sali jest zachwycająca. W ostatnim rzędzie krzeseł słychać szelest przewracanych kart z nutami. Po przerwie występuje sam Paderewski. Gra własny „Koncert fortepianowy a-moll”. Teraz czas na poemat symfoniczny "Step" Zygmunta Noskowskiego. Gdy potem znów pojawia się Paderewski, publiczność wstaje z miejsc i nagradza go frenetyczną owacją. Mistrz gra utwory Chopina. Nie szczędzi bisów. Gdy kończy, zachwyceni i zdumieni słuchacze stwierdzają, że jest już po północy” (Gazeta Wyborcza, „Nasycili ducha w Filharmonii Warszawskiej”).
Filharmonia Warszawska (a od roku 1955 – Narodowa) gościła przez lata najwybitniejszych polskich kompozytorów i wykonawców. Ma na swym koncie niezliczoną ilość prawykonań, to właśnie w niej po raz pierwszy zabrzmiały m.in. obie Symfonie Karola Szymanowskiego oraz jego „Stabat Mater”, cztery poematy symfoniczne Mieczysława Karłowicza, czy III Symfonia Zygmunta Noskowskiego. Jak się okazało, potwierdziły się oczekiwania Polińskiego, który pisał 110 lat temu: „Miejmy nadzieję, że podjąwszy to wielkie zadanie godnie mu odpowie w przyszłości niedalekiej, że swą działalnością podtrzyma honor sztuki polskiej, a na twórczość narodową wywrze wpływ zbawienny”.
Podczas sobotniego koncertu 5 listopada 2011 kantatę "Żyj pieśni" wykona Chór Filharmonii Narodowej (który za dwa lata będzie świętował sześćdziesięciolecie swej działalności), natomiast jako solista wystąpi Dang Tai Son – laureat Konkursu Chopinowskiego w roku 1980.
Więcej informacji na temat koncertu na stronie Filharmonii Narodowej: http://filharmonia.pl/koncerty_wlasne.pl.html;2011;11
Najczęściej czytane:
Refleksje i mistyka nad różnymi obszarami życia to wątki towarzyszące utworom, których prawykonania odbędą się w grudniu. Nowych dzieł kompozytorów współpracujących z Polskim Wydawnictwem Muzycznym będzie można posłuchać w Katowicach oraz Bydgoszczy.
Już 7 grudnia w Studiu S1 w Warszawie specjalnym koncertem swoje osiemdziesiąte urodziny będzie obchodził „Ruch Muzyczny” – najstarsze czasopismo o muzyce klasycznej w Polsce. W programie znajdą się m.in. kompozycje dawnych, legendarnych redaktorów naczelnych – Stefana Kisielewskiego i Zygmunta Mycielskiego
Dziedzictwo muzyczne w nowym formacie — prezentacja portalu Polska Biblioteka Muzyczna podczas XVI Ogólnopolskiej Konferencji Bibliotekarzy Muzycznych pod hasłem "Muzykalia w zmieniającym się otoczeniu bibliotecznym – integracja, współpraca, harmonia".
Z okazji jubileuszu 80-lecia Polskiego Wydawnictwa Muzycznego, zasłużeni pracownicy Oficyny oraz związani z nią autorzy i przedstawiciele polskiego środowiska muzycznego zostali uhonorowani odznaczeniami państwowymi. Samo wydawnictwo otrzymało też Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
I Koncert fortepianowy e-moll op. 11 w rzeczywistości powstał kilka miesięcy po II Koncercie f-moll op. 21; „zamieniona” opusowa numeracja wynika z dat wydań obu utworów. Dziś pochylimy się nad późniejszym z tych dwóch z dzieł, dojrzalszym i kreślonym pewniejszą ręką. W kolejnej odsłonie cyklu „Historia pewnego utworu” przyjrzymy się koncertowym programom, sztambuchowym wyznaniom i pożegnaniu z Ojczyzną.
Choć o życiu i twórczości Fryderyka Chopina napisano już niemal wszystko, jego dwie podróże do Brytanii wciąż pozostają mało znanym epizodem biografii. Książka Petera Willisa „Chopin w Brytanii” rzuca nowe światło na ten fragment życia kompozytora, wypełniając lukę w dotychczasowych badaniach. Teraz nakładem Polskiego Wydawnictwa Muzycznego ukazuje się po raz pierwszy w polskim tłumaczeniu.
Problemy z librettem, kolejne niezrealizowane premiery, konflikt z Londynem i wreszcie zaginięcie partytury – Philaenis, pierwsza opera Romana Statkowskiego, zdawała się nie mieć szczęścia… W kolejnej odsłonie cyklu „Historia pewnego utworu” przyjrzymy się zrządzeniom losu, Pyrrusowym zwycięstwom i długiej drodze na Parnas.
12 listopada 2025 roku przypada setna rocznica śmierci Romana Statkowskiego – polskiego kompozytora nurtu późnoromantycznego i pedagoga, ucznia m.in. Władysława Żeleńskiego, Nikołaja Sołowiowa i Antona Rubinsteina, a (wedle niektórych źródeł) także Nikołaja Rimskiego-Korsakowa. Ciekawy wybór twórczości fortepianowej tego kompozytora, nową instrumentację jego opery Philaenis oraz album z jazzowymi impresjami inspirowanymi operą Maria można znaleźć w katalogu Polskiego Wydawnictwa Muzycznego.
Marcel Chyrzyński tworzy muzykę akustyczną, elektroakustyczną i elektroniczną. Jest również twórcą muzyki do spektakli teatralnych – jego zainteresowania skierowane są głównie na teatr współczesny. W listopadzie jest naszym Kompozytorem Miesiąca i uchyla drzwi do swojej pracowni, w której odnajdziemy m.in. partytury najnowszych utworów, niezwykłe kolekcje japońskich drzeworytów, czy imponujący zestaw… fajek.
Dorian Gray – operowa odsłona jedynej powieści Oscara Wilde’a na scenie Teatru Wielkiego w Poznaniu. Niewinność i niczym nieskażone piękno w pułapce kultu młodości w operze skomponowanej przez Elżbietę Sikorę i w inscenizacji Davida Pountneya. Za pulpitem dyrygenckim maestro Jacek Kaspszyk.
