Aktualności
Polskie Wydawnictwo Muzyczne – w nowym wydaniu
2016-03-04
7 stycznia Polskie Wydawnictwo Muzyczne Spółka Akcyjna zostało przekształcone w państwową instytucję kultury, wpisaną do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W związku z tą rewolucyjną dla naszej oficyny zmianą odświeżyliśmy naszą identyfikację graficzną.
Autorem nowej identyfikacji graficznej Polskiego Wydawnictwa Muzycznego jest Marcin Hernas, ceniony projektant graficzny (specjalizacje: branding i grafika wydawnicza), edytor, redaktor i korektor, założyciel i właściciel studia tessera | design + direction, lub, jak sam o sobie mówi, "typoligraficzne urządzenie wielofunkcyjne z wbudowanym modułem sprawdzania pisowni".
Odświeżenie marki i wizerunku Polskiego Wydawnictwo Muzycznego obejmuje identyfikację graficzną oficyny wraz z logotypem, opracowanie księgi znaku, odświeżenie graficzne wszystkich możliwych komunikatów informacyjnych, promocyjnych i handlowych instytucji oraz w dalszej perspektywie opracowanie layoutu najważniejszych serii wydawniczych.
(na rysunku powyżej: porównanie dwóch logotypów)
- Nowy rozdział w życiu instytucji postanowiliśmy także zakomunikować nową strategią komunikacyjną oficyny – mówi dr Daniel Cichy, redaktor naczelny PWM. - Ze względu na ugruntowaną rozpoznawalność naszej marki na świecie, nie chcieliśmy dokonywać rewolucji. Raczej postawiliśmy na lifting identyfikacji graficznej, aby z jednej strony zaznaczyć ciągłość naszej instytucji, mocne osadzenie w czołówce światowej tradycji edytorskiej, z drugiej pokazać, że jesteśmy wydawnictwem nowoczesnym i dynamicznym.
- Jeśli chodzi o logotyp, to modyfikacji uległy jego proporcje, kompozycja i typografia - podkreśla Marcin Hernas. - Optycznie kwadratowy znak lepiej sprawdza się w kontekście współczesnych wymogów marketingowych i promocyjnych (np. awatary w social mediach), a także lepiej komponuje się z innymi znakami w obrębie dowolnych projektów graficznych. Znak powiązałem z kilkoma dodatkowymi identyfikującymi elementami graficznymi, wśród których najistotniejsza jest pięciolinia. W połączeniu z nią logo spełnia funkcję klucza muzycznego. Pięciolinia łatwo dostosowuje się do projektu, wzmacniając przekaz marki. Dodatkowe elementy graficzne, pojawiające się w części projektów identyfikacyjnych, to rozpięte na pięciolinii pauzy półnutowe i całonutowe, które wzmacniają potencjalność konotowaną przez pięciolinię – wszak wszystko w muzyce zaczyna się od ciszy. Zrezygnowałem ze stosowania nut (nieco nazbyt) często pojawiających się w projektach graficznych dotyczących muzyki. PWM w obecnej odsłonie to klasyk w nowych szatach: stonowany, ale nowoczesny, zdyscyplinowany, choć ze szczyptą fantazji, powściągliwy, ale pewny siebie.
Więcej o nowej identyfikacji graficznej PWM pod tym linkiem.
Najczęściej czytane:
Refleksje i mistyka nad różnymi obszarami życia to wątki towarzyszące utworom, których prawykonania odbędą się w grudniu. Nowych dzieł kompozytorów współpracujących z Polskim Wydawnictwem Muzycznym będzie można posłuchać w Katowicach oraz Bydgoszczy.
Już 7 grudnia w Studiu S1 w Warszawie specjalnym koncertem swoje osiemdziesiąte urodziny będzie obchodził „Ruch Muzyczny” – najstarsze czasopismo o muzyce klasycznej w Polsce. W programie znajdą się m.in. kompozycje dawnych, legendarnych redaktorów naczelnych – Stefana Kisielewskiego i Zygmunta Mycielskiego
Dziedzictwo muzyczne w nowym formacie — prezentacja portalu Polska Biblioteka Muzyczna podczas XVI Ogólnopolskiej Konferencji Bibliotekarzy Muzycznych pod hasłem "Muzykalia w zmieniającym się otoczeniu bibliotecznym – integracja, współpraca, harmonia".
Z okazji jubileuszu 80-lecia Polskiego Wydawnictwa Muzycznego, zasłużeni pracownicy Oficyny oraz związani z nią autorzy i przedstawiciele polskiego środowiska muzycznego zostali uhonorowani odznaczeniami państwowymi. Samo wydawnictwo otrzymało też Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
I Koncert fortepianowy e-moll op. 11 w rzeczywistości powstał kilka miesięcy po II Koncercie f-moll op. 21; „zamieniona” opusowa numeracja wynika z dat wydań obu utworów. Dziś pochylimy się nad późniejszym z tych dwóch z dzieł, dojrzalszym i kreślonym pewniejszą ręką. W kolejnej odsłonie cyklu „Historia pewnego utworu” przyjrzymy się koncertowym programom, sztambuchowym wyznaniom i pożegnaniu z Ojczyzną.
Choć o życiu i twórczości Fryderyka Chopina napisano już niemal wszystko, jego dwie podróże do Brytanii wciąż pozostają mało znanym epizodem biografii. Książka Petera Willisa „Chopin w Brytanii” rzuca nowe światło na ten fragment życia kompozytora, wypełniając lukę w dotychczasowych badaniach. Teraz nakładem Polskiego Wydawnictwa Muzycznego ukazuje się po raz pierwszy w polskim tłumaczeniu.
Problemy z librettem, kolejne niezrealizowane premiery, konflikt z Londynem i wreszcie zaginięcie partytury – Philaenis, pierwsza opera Romana Statkowskiego, zdawała się nie mieć szczęścia… W kolejnej odsłonie cyklu „Historia pewnego utworu” przyjrzymy się zrządzeniom losu, Pyrrusowym zwycięstwom i długiej drodze na Parnas.
12 listopada 2025 roku przypada setna rocznica śmierci Romana Statkowskiego – polskiego kompozytora nurtu późnoromantycznego i pedagoga, ucznia m.in. Władysława Żeleńskiego, Nikołaja Sołowiowa i Antona Rubinsteina, a (wedle niektórych źródeł) także Nikołaja Rimskiego-Korsakowa. Ciekawy wybór twórczości fortepianowej tego kompozytora, nową instrumentację jego opery Philaenis oraz album z jazzowymi impresjami inspirowanymi operą Maria można znaleźć w katalogu Polskiego Wydawnictwa Muzycznego.
Marcel Chyrzyński tworzy muzykę akustyczną, elektroakustyczną i elektroniczną. Jest również twórcą muzyki do spektakli teatralnych – jego zainteresowania skierowane są głównie na teatr współczesny. W listopadzie jest naszym Kompozytorem Miesiąca i uchyla drzwi do swojej pracowni, w której odnajdziemy m.in. partytury najnowszych utworów, niezwykłe kolekcje japońskich drzeworytów, czy imponujący zestaw… fajek.
Dorian Gray – operowa odsłona jedynej powieści Oscara Wilde’a na scenie Teatru Wielkiego w Poznaniu. Niewinność i niczym nieskażone piękno w pułapce kultu młodości w operze skomponowanej przez Elżbietę Sikorę i w inscenizacji Davida Pountneya. Za pulpitem dyrygenckim maestro Jacek Kaspszyk.
