Aktualności
Kredki w dłoń! Karol Lipiński
2020-06-09
Cześć! Dzisiaj opowiemy Wam kilka ciekawostek o Karolu Lipińskim, jednocześnie zachęcając Was byście – jak co tydzień – chwycili kredki w dłoń i pięknie pokolorowali portret kompozytora.
Karol Lipiński był światowej sławy skrzypkiem i kompozytorem. Dużo podróżował i koncertował, zadziwiał swoją grą słuchaczy na całym świecie.
W młodości, po kilku latach gry na skrzypcach Karol porzucił je i zaczął myśleć o karierze wiolonczelisty. Odradzono mu jednak zmianę instrumentu – gra na skrzypcach dawała w jego czasach więcej możliwości i większy prestiż. Karol swoją szansę świetnie wykorzystał i do dzisiaj uważany jest za jednego z największych wirtuozów skrzypiec.
Pamiętacie kolorowankę z Marią Szymanowską? Nie bez powodu wracamy do postaci pianistki. Musicie wiedzieć, że Karol Lipiński i Maria Szymanowska żyli w tym samym czasie, co więcej: znali się, a nawet razem koncertowali!
Karol Lipiński – jak większość wirtuozów – bardzo dużo podróżował. Pewnego razu, po jednym z koncertów we Włoszech, na którym wykonywał bardzo, bardzo trudny utwór (to była Sonata z diabelskim trylem Giuseppe Tartiniego), podszedł do niego jeden ze słuchaczy, wyrwał skrzypkowi instrument z rąk i… roztrzaskał go o ziemię! Rety! Potraficie sobie wyobrazić taką sytuację? Człowiek ów jednak natychmiast wyciągnął inne skrzypce. Okazało się, że był to instrument zbudowany przez najsławniejszego na świecie lutnika*, Antonia Stradivariego. Dał je w prezencie Karolowi, uznając go tym samym za jednego z najlepszych wirtuozów tamtych czasów. Skrzypce te od nazwiska Polaka zostały nazwane „Lipiński”. Do dzisiaj wypożyczane są najlepszym skrzypkom na świecie.
*lutnik zajmuje się budową instrumentów, w tym skrzypiec
Niccolò Paganini – inny słynny skrzypek, Włoch – na pytanie pewnej hrabiny o to, kto jest najlepszym skrzypkiem na świecie, odpowiedział ponoć: „Pierwszego nie znam, ale drugim jest Karol Lipiński”. Obaj wirtuozi się znali, a nawet przyjaźnili. Paganini z pewnością bardzo wysoko cenił kunszt przyjaciela z Polski, bo zapisał mu w testamencie jedne ze swoich najlepszych skrzypiec. Pamiętacie? To już kolejny instrument darowany Karolowi w uznaniu jego wspaniałej gry.
W jednej z uwertur** Karola Lipińskiego znajdujemy cytat melodii „Jeszcze Polska nie zginęła”.
** uwertura to krótki wstęp do opery lub samodzielny utwór koncertowy
Na tym obrazku znalazły się przedmioty związane z życiem i twórczością Karola Lipińskiego:
skrzypce – wydaje się, że to oczywisty symbol: Karol Lipiński był skrzypkiem, dlatego ten instrument trzyma w rękach
śpiewaczka – jak już doskonale wiecie, Karol komponował głównie utwory na skrzypce, które sam później wykonywał, ale napisał także kilka symfonii oraz bardzo popularnych za jego życia oper i pieśni
brama z lwem – to herb Lwowa, miasta, w którym kompozytor mieszkał przez 40 lat (do 1839 roku)
Tradycyjnie zapraszamy Was do posłuchania utworu przedstawianego kompozytora. Tym razem proponujemy jeden z najpopularniejszych koncertów skrzypcowych Karola Lipińskiego, nazywany „Wojskowym”.
© PWM / rys. Mateusz Kołek
Najczęściej czytane:
Dziś, 2 grudnia, rozpoczyna się osiemnasta odsłona jednego z najbardziej prestiżowych europejskich konkursów dyrygenckich: Donatella Flick – London Symphony Orchestra Conducting Competition. W bogatym przekroju repertuarowym jako utwór obowiązkowy znalazł się także Koncert na orkiestrę smyczkową Grażyny Bacewicz.
3 miasta, blisko 40 wydarzeń, koncertów, spotkań i warsztatów edukacyjnych, ponad 800 wykonawców, dzieła 38 kompozytorów związanych z PWM, 1 statuetka „Koryfeusz Muzyki Polskiej” oraz tysiące melomanów w salach koncertowych, miejskiej sonosferze i na radiowej antenie. Polskie Wydawnictwo Muzyczne uczciło 80-lecie swojej działalności wyjątkowym cyklem „Muzyczne spotkania”. Całoroczne obchody jubileuszu Oficyny zwieńczył uroczysty koncert w Filharmonii Krakowskiej z udziałem Laureatki IV Nagrody XIX Konkursu Chopinowskiego Tianyao Lyu.
Refleksje i mistyka nad różnymi obszarami życia to wątki towarzyszące utworom, których prawykonania odbędą się w grudniu. Nowych dzieł kompozytorów współpracujących z Polskim Wydawnictwem Muzycznym będzie można posłuchać w Katowicach oraz Bydgoszczy.
Już 7 grudnia w Studiu S1 w Warszawie specjalnym koncertem swoje osiemdziesiąte urodziny będzie obchodził „Ruch Muzyczny” – najstarsze czasopismo o muzyce klasycznej w Polsce. W programie znajdą się m.in. kompozycje dawnych, legendarnych redaktorów naczelnych – Stefana Kisielewskiego i Zygmunta Mycielskiego
Dziedzictwo muzyczne w nowym formacie — prezentacja portalu Polska Biblioteka Muzyczna podczas XVI Ogólnopolskiej Konferencji Bibliotekarzy Muzycznych pod hasłem "Muzykalia w zmieniającym się otoczeniu bibliotecznym – integracja, współpraca, harmonia".
Z okazji jubileuszu 80-lecia Polskiego Wydawnictwa Muzycznego, zasłużeni pracownicy Oficyny oraz związani z nią autorzy i przedstawiciele polskiego środowiska muzycznego zostali uhonorowani odznaczeniami państwowymi. Samo wydawnictwo otrzymało też Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
I Koncert fortepianowy e-moll op. 11 w rzeczywistości powstał kilka miesięcy po II Koncercie f-moll op. 21; „zamieniona” opusowa numeracja wynika z dat wydań obu utworów. Dziś pochylimy się nad późniejszym z tych dwóch z dzieł, dojrzalszym i kreślonym pewniejszą ręką. W kolejnej odsłonie cyklu „Historia pewnego utworu” przyjrzymy się koncertowym programom, sztambuchowym wyznaniom i pożegnaniu z Ojczyzną.
Choć o życiu i twórczości Fryderyka Chopina napisano już niemal wszystko, jego dwie podróże do Brytanii wciąż pozostają mało znanym epizodem biografii. Książka Petera Willisa „Chopin w Brytanii” rzuca nowe światło na ten fragment życia kompozytora, wypełniając lukę w dotychczasowych badaniach. Teraz nakładem Polskiego Wydawnictwa Muzycznego ukazuje się po raz pierwszy w polskim tłumaczeniu.
Problemy z librettem, kolejne niezrealizowane premiery, konflikt z Londynem i wreszcie zaginięcie partytury – Philaenis, pierwsza opera Romana Statkowskiego, zdawała się nie mieć szczęścia… W kolejnej odsłonie cyklu „Historia pewnego utworu” przyjrzymy się zrządzeniom losu, Pyrrusowym zwycięstwom i długiej drodze na Parnas.
12 listopada 2025 roku przypada setna rocznica śmierci Romana Statkowskiego – polskiego kompozytora nurtu późnoromantycznego i pedagoga, ucznia m.in. Władysława Żeleńskiego, Nikołaja Sołowiowa i Antona Rubinsteina, a (wedle niektórych źródeł) także Nikołaja Rimskiego-Korsakowa. Ciekawy wybór twórczości fortepianowej tego kompozytora, nową instrumentację jego opery Philaenis oraz album z jazzowymi impresjami inspirowanymi operą Maria można znaleźć w katalogu Polskiego Wydawnictwa Muzycznego.
