Aktualności
„Poszukiwanie”, czyli wywiad-rzeka z Jerzym Artyszem, zasila serię Opera!
2022-05-27
W Poszukiwaniu, kolejnej publikacji z serii Opera, baryton Jerzy Artysz opisuje Aleksandrowi Laskowskiemu i Sylwii Wachowskiej koleje swojej kariery śpiewaka i pedagoga.
W książce Profesor Artysz wspomina rzeczywistość wojennej pożogi, matkę, która zawsze widziała w nim muzyka, czasy – nie zawsze szare – PRL-u: edukację muzyczną, konkursy śpiewacze i pierwsze role w Operze Łódzkiej. Opowiada o warsztacie dojrzałego artysty – partiach w spektaklach Teatru Wielkiego i Warszawskiej Opery Kameralnej oraz o wykonawstwie pieśni. Jako że duże znaczenie dla rozwoju artystycznego i pracy pedagogicznej Artysza miały doświadczenia zdobyte we Włoszech i w Hiszpanii, nie mogło zabraknąć opowieści z Południa. W książce znajdziemy również rozmowy o nauczaniu kolejnych pokoleń śpiewaków. Z wywiadu rzeki wyłania się obraz artysty i pedagoga, który nie spoczywa na laurach, lecz ciągle poszukuje nowych dróg i z prawdziwą pasją oddaje się każdemu wyzwaniu, które przynosi los.
– Wiszące w powietrzu, ale niezadane w naszej rozmowie pytanie skłania mnie do pewnych refleksji. Tak! Uważam się za artystę spełnionego, może nie do końca, ale spełnionego. Zanurzenie się w świat Muzyki umożliwiło mi zaistnienie w obszarze niecodziennych, wielorakich emocji i przeżyć. Miałem niebywałe szczęście, mogąc czerpać wiedzę i doświadczenie z dokonań i mądrości wybitnych muzyków, dyrygentów i reżyserów. Moi wspaniali koledzy śpiewacy dostarczali mi swoim doświadczeniem wielu przemyśleń, a przyjaźnie wyniesione ze sceny czy estrady trwają do dzisiaj […]. Wdzięczny jestem Bogu za ten dar, który otrzymałem od życia.
Jerzy Artysz
Tytuł książki to nawiązanie do często wspominanego w rozmowie poszukiwania. Poszukiwania prawdy, piękna, sensu muzyki, jej charakteru, ale również poszukiwania swojej artystycznej czy pedagogicznej drogi. Jerzy Artysz stwierdza, że każdy artysta powinien mieć w sobie wolę poszukiwania, zadawania pytań i szukania odpowiedzi.
Ze wstępu:
– Wszak w postawie Artysza uderza to, że jest on artystą z powołania, któremu nigdy nie przestał być wierny; artystą, u którego nigdy nie został naruszony związek między sztuką a życiem, bo w niej i dla niej żył od wczesnej młodości, którego działalność cechowała i cechuje wszechstronna i wciąż pogłębiana wiedza, mądrość i ciągle doskonalona perfekcja. Posłuchajcie, jak śpiewa: jak kompozytor, który kreuje utwór w trakcie wykonania.
Wiesław Juszczak
O autorach:
Jerzy Artysz – baryton; pedagog. Edukację muzyczną rozpoczął od nauki gry na skrzypcach. Głos kształcił w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie w klasie Marii Halfterowej, studia ukończył z wyróżnieniem w 1959 roku. W 1958 roku, jeszcze jako student, zadebiutował w Operze Łódzkiej partią Janusza w Halce Stanisława Moniuszki w reżyserii Kazimierza Dejmka. Swoje umiejętności wokalne doskonalił w Mediolanie u Marii Carbone. W latach 1958–1963 współpracował z Operą Łódzką. W 1964 roku związał się z Teatrem Wielkim w Warszawie, na deskach którego wystąpił między innymi jako Scarpia w Tosce, Germont w Traviacie, tytułowi Falstaff oraz Makbet w operach Giuseppe Verdiego. Związany z Warszawską Operą Kameralną od jej zarania. Profesor, wykładowca Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Jest laureatem konkursów wokalnych w Moskwie (1957), ’s-Hertogenbosch (1958), Tuluzie (1959), Genewie (1960). W latach 1990–1994 dyrektor artystyczny Escola d’Opera w Barcelonie. Juror konkursów wokalnych w Barcelonie, Busseto, Genewie i Tuluzie. Laureat nagrody Związku Kompozytorów Polskich za wybitne osiągnięcia w dziedzinie wykonawstwa i propagowania polskiej współczesnej muzyki wokalnej. Za wielkie zasługi dla kultury polskiej odznaczony został Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Aleksander Laskowski – tłumacz i muzykolog. Autor licznych artykułów i publikacji, w tym cyklu rozmów o Witoldzie Lutosławskim wydanych pod tytułem Lutosławski. Skrywany wulkan (PWM, 2013). Prowadzi autorskie audycje w Programie II Polskiego Radia. Juror International Opera Awards. Pracuje w Narodowym Instytucie Fryderyka Chopina.
Sylwia Wachowska – dramaturżka, scenarzystka, autorka scenariuszy wystaw poświęconych między innymi Ignacemu Janowi Paderewskiemu i Stanisławowi Moniuszce. Współpracuje z teatrami operowymi, między innymi z Operą Nova w Bydgoszczy (dla której tworzy książki programowe spektakli), warszawskim Teatrem Wielkim – Operą Narodową i Operą na Zamku w Szczecinie.
Najczęściej czytane:
Ideofonie na fortepian Marty Mołodyńskiej-Wheeler to zbiór utworów klasycznych, lecz wzbogaconych o fragmenty improwizowane – wykonawca może stworzyć własną linię melodyczną do gotowego akompaniamentu lewej ręki.
Już po raz 22. zapraszamy nauczycieli szkół muzycznych na Dzień Edukacji Muzycznej – wydarzenie, które na stałe wpisało się w kalendarz szkolny i akademicki polskiego środowiska muzycznego.
Świetne wieści dla melomanów w Krakowie: jeszcze tej jesieni na kulturalnej mapie miasta pojawi się nowa, wyjątkowa przestrzeń. To UNA – kluboksięgarnia Polskiego Wydawnictwa Muzycznego.
Jeden z najciekawszych polskich kompozytorów – nietuzinkowy i wymykający się schematom. Czerpiąc z tradycji, od ponad 60 lat konsekwentnie wyznacza swoją własną ścieżkę twórczą. Krzysztof Meyer stworzył 130 opusowanych dzieł i wciąż komponuje. Jego życie i twórczość opisane zostały w najnowszej publikacji Polskiego Wydawnictwa Muzycznego – Krzysztof Meyer. Nowoczesny i romantyczny autorstwa Magdaleny Dziadek. Premierą książki PWM świętuje 82. urodziny kompozytora.
W ramach trwającego w Edynburgu pasma Focus on Poland poświęconego polskiej muzyce podczas Edinburgh International Festival, odbędzie się przedpremierowy pokaz krótkometrażowego filmu dokumentalnego „Bacewicz x Bomsori”, który przybliża dwie wybitne artystki: południowokoreańską skrzypaczkę Bomsori Kim oraz Grażynę Bacewicz, jedną z najważniejszych postaci polskiej muzyki XX wieku. Co łączy obie te postaci? Wyjątkowy obraz stworzony przez reżysera Jakuba Piątka.
Krzysztof Knittel jest autorem utworów orkiestrowych, chóralnych, kameralnych, muzyki dla baletu, teatru, filmu, wykonawcą muzyki komputerowej i elektroakustycznej na żywo, twórcą instalacji dźwiękowych. To artysta nieustannie poszukujący – niezależny, eksperymentujący, który podąża własnymi ścieżkami. Człowiek o wielu obliczach, wyraźnych opiniach i bogaty w doświadczenia. W sierpniu jest naszym Kompozytorem miesiąca i zaprasza nas do swojej pracowni, w której opowiada o procesie twórczym i swoich dziełach.
Już 1 sierpnia 2025 roku w Edynburgu rozpoczęła się 78. edycja Edinburgh International Festival – jednego z najbardziej renomowanych i najstarszych festiwali w Wielkiej Brytanii. Tegoroczny program, realizowany pod hasłem „The Truth We Seek”, po raz pierwszy w historii festiwalu wzbogaci się o Focus on Poland – wyjątkową sekcję poświęconą polskiej muzyce.
Festiwal Stolica Języka Polskiego w Szczebrzeszynie to już stały punkt letnich aktywności Polskiego Wydawnictwa Muzycznego. Zrodzony jako owoc pasji do słowa, festiwal rokrocznie gromadzi miłośników języka polskiego i polskiej sztuki. W tym roku Polskie Wydawnictwo Muzycznego, które po raz czwarty stało się partnerem festiwalu, planuje aż trzy wydarzenia. Z myślą o najmłodszych uczestnikach proponuje warsztaty muzyczne; starsza publiczność natomiast ujrzy w nowym świetle postać najsłynniejszego polskiego kompozytora – Fryderyka Chopina.
Ponadczasowe spotkanie z muzyką ostatniego polskiego romantyka, Tadeusza Bairda i dźwiękową historią Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia na dwupłytowym wydaniu ANAKLASIS. Trzy symfonie, czterech wybitnych dyrygentów w nagraniach najnowszych i archiwalnych, ponownie odkrytych.
To bez wątpienia jedna z najbardziej znanych i najczęściej wykonywanych kompozycji Henryka Wieniawskiego. Niezmiennie pobudza wyobraźnię melomanów – nie tylko siłą muzycznego wyrazu, lecz także okolicznościami powstania, które obrosły własną – nomen omen – legendą. W kolejnej odsłonie cyklu „Historia pewnego utworu”, z okazji 190. rocznicy urodzin Wieniawskiego, pod lupę weźmiemy Legendę op. 17, badając granice między historią a… fan fiction?
